Noto
Miasto w barokowej odsłonie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Noto bezwiednie wywołuje uśmiech i zachwyt. Podoba się. Jest – w błękicie nieba i złocie murów – radosne i świetliste. Sprawia wrażenie starannie przemyślanej scenicznej scenografii, ilustrującej doskonałe rozwiązania urbanistyczne i barokową oprawę architektoniczną miasta.
Noto jest właśnie takie, teatralne i rzeczywiste. Zbudowane zostało od podstaw po jednym z najrozleglejszych i najtragiczniejszych trzęsień ziemi na Sycylii – w roku 1693.*
Na nowym miejscu
Noto, właściwie stare Noto (Noto Antica)**, liczące w tym czasie ok. 14,5 tysięcy mieszkańców i 3 tysiące domów, pochowało w wyniku trzęsienia ziemi kilka tysięcy osób. Pozostali przy życiu opuścili wkrótce całkowicie zniszczone miasto i przenieśli się w inne miejsce, bliżej morza ? tam, gdzie ufundowane zostało w 1703 r. nowe miasto – ich nowe Noto.
Odpowiedzialność za odbudowę zniszczonych w regionie Val di Noto *** miast spoczęła na Giuseppe Lanza, księciu Camastra – przedstawicielu Hiszpanii na Sycylii. Wykonanie wielkiego dzieła powierzono wielu artystom, architektom i urbanistom: Paolo Labisiemu, Vincenzo Sinatrze, Rosario Gagliardiemu – uważanemu za jednego z najbardziej kreatywnych architektów, holenderskiemu inżynierowi wojskowemu Carlosowi de Grunenbergh, miejscowym kamieniarzom i rzemieślnikom. Rozjechali się po miastach Europy w poszukiwaniu inspiracji. I… powstały piękne barokowe dzieła sztuki, co należy podkreślić, noszące cechy lokalne, sycylijskie, reprezentujące tzw. barok sycylijski.**** Noto, jego historyczne centrum jest najwybitniejszą ekspresją baroku sycylijskiego, jego „stolicą”.
Przemyślana koncepcja
Założenie, położonego na lekkim wzniesieniu historycznego Noto odzwierciedla społeczny podział jego mieszkańców; miasto górne zajmują majestatyczne domy i pałace miejskiej arystokracji, poniżej duchowieństwa, a na obrzeżach – „zwykłych” mieszkańców. Całe miasto zbudowane zostało z lokalnego miękkiego wapienia w ciepłym kolorze złota, przechodzącego w blasku zachodzącego słońca w róż. Ten budulec przydaje miejskiej scenerii Noto magicznego i uroczystego nastroju.
Miasto zostało zaprojektowane na siatce ulic ułożonych prostopadle, z trzema szerokimi, równoległymi do siebie głównymi arteriami leżącymi na osi wschód-zachód; to przemyślana koncepcja służąca maksymalnemu ich nasłonecznieniu. Wspaniałe budynki, ustawione w barokowej perspektywie są niby sceniczne obrazy z krzywoliniowymi elewacjami, zdobionymi bogato w maski, aniołki, zakrętasy i woluty. A szczególnie stroją je wdzięczne balkonowe wybrzuszenia balustrad z kutego żelaza.
Ratusz, czyli Palazzo Ducezio
Główną osią Noto jest Corso Vittorio Emanuele prowadząca od 19. wiecznej bramy w kształcie łuku triumfalnego – Porta Reale. Przechodzi się obsadzoną drzewami aleją i publicznymi ogrodami z wyróżniającymi się krzewami fioletowych bugenwilli (kącicierń), lawend i palm, aby dojść do placu – Piazza Immacolata. To pierwszy z trzech kwadratowych placów – każdy ze swoim kościołem – przeplatających Corso. Dominuje nad nim kościół San Francesco all’immacolata, zaprojektowany przez Vincenzo Sinatrę, z surową barokową fasadą, do której prowadzą wielostopniowe schody.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz