Agrygent
Odrodzony dzięki ludzkim marzeniom
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Agrygent, starożytne Akragas, jest najmłodszym pośród znaczących miast Wielkiej Grecji na Sycylii. Założyli je mieszkańcy pobliskiej kolonii greckich osadników w Geli około 582 r. p.n.e. Przyjęli imię od rzeki Akragas (obecnie San Biagio).
Rzymianie nazwali je Agrigentum. Podbite przez Arabów w 829 r. stało się berberyjską osadą o nazwie Kerkent lub Gergent. Normanowie po zdobyciu Gergentu w 1087 r. utrzymali jego nazwę, która z czasem przekształciła się w Girgenti i to miano przetrwało do 1927 r., w którym, z woli Mussoliniego marzącego o stworzeniu z Włoch nowego imperium rzymskiego, miasto przyjęło, a może powróciło do nazwy łacińskiej, brzmiącej po włosku Agrigento.
Archeologiczne eldorado
Zbudowany na wapiennym płaskowyżu, w odległości 3-4 km od brzegu morza, Agrygent od początku zdobywał mocną pozycję wśród greckich miast. W V w. p.n.e. szedł ramię w ramię z potężnymi Syrakuzami, walczył i handlował z Kartaginą. Bogacił się, a swoją potęgę przekuwał między innymi w niezwykłe doryckie budowle świątynne. Przetrwały i mamy świadectwo ich istnienia do dzisiaj. To właśnie starożytności Akragas uczyniły z Girgenti/Agrigento archeologiczne eldorado, którego pępkiem jest Dolina Świątyń.
W końcu XX w. powołany został do życia Park Archeologiczny i Krajobrazowy Agrigento w celu ochrony jego historycznych skarbów. W 1968 r. powstało na tym terenie muzeum deponujące artefakty z wykopalisk. Szczególną wartość starożytnego Akragas uznano w 1997 r. wpisem na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zanim do tego doszło, ruiny Girgenti były obiektem zainteresowania, choć nie ochrony. Pisze się o nich, jako o stanowisku archeologicznym już w połowie XVI w., w czasie ożywienia zainteresowania starożytnościami i tworzenia prywatnych kolekcji.
W końcu XVIII w. książę Gabriele di Torremuzza, mianowany opiekunem starożytności, doprowadził do usunięcia chrześcijańskich instalacji w świątyni Zgody. Prace restauracyjne i wykopaliskowe podjęte zostały na dobre w XIX w. po utworzeniu w 1827 r. w Palermo komisji starożytności i sztuk pięknych dla Sycylii. Podczas odkryć nekropolii archeologom „towarzyszyli” rabusie grobowców tzw. tombaroli, zaopatrujący czarny rynek i prywatne zbiory. Odwiedzali Girgenti intelektualiści, pisarze i malarze, pozostawiając cenne opisy i rysunki. Szczególnym uznaniem cieszyła się relacja Goethego w słynnej „Podróży włoskiej”, z grand tour 1786-87.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz