Żelazno
Transgraniczny Festiwal Wrażeń w pałacu
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Na tablicy w recepcji oraz w pałacowym folderze znajduję trochę obszerniejsze informacje o przeszłości tego pałacu. Sporo dodaje także w trakcie zwiedzania nasza przewodniczka. Z istotniejszych faktów warto wspomnieć, że dwór, na którego miejscu stanął pałac, spłonął w czasie wojny trzydziestoletniej (1618-48). Jego resztki kupił w kwietniu 1788 roku od kłodzkich jezuitów radca Johann Karl Pelcke. I to on prawdopodobnie zbudował barokowy pałac – miejsce zwało się wtedy Eisersdorf. Po nim, do czasu kupna przez tajnego radcę handlowego a zarazem twórcę na tych ziemiach nowoczesnego przemysłu włókienniczego, H.D. Lindheima, majątek i pałac miał jeszcze, co najmniej dwu innych właścicieli.
Przebudowy i zmiany właścicieli
Wiadomo też, że neobarokowej przebudowy dokonano według projektu wrocławskiego architekta Karla Schmidta (1836-88). Natomiast podczas kolejnych przebudów w latach 1883 i 1908 dostawiono, prostopadle do pałacu, jego nowe skrzydło, a fasadę ogrodową ozdobiono portykiem z czterema kolumnami podtrzymującymi balkon. Ostatnimi jego właścicielami do czasu upaństwowienia go w 1945 r. była rodzina von Lōbbke. Początkowo w pałacu mieściła się składnica muzealna. Od 1952 r. był w nim dom wczasowy huty „Bobrek” w Bytomiu.
W latach 1970-78 przeprowadziła ona kolejny remont. W latach 1994-2012 należał on do Centrali Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. w Katowicach. Obecnie jest w rękach grupy Tanzanit, która urządziła w nim tzrygwiazdkowy hotel. Właściciele utrzymują kontakt z potomkami dawnych właścicieli, którzy odwiedzają pałąc. Służy on zarówno jako hotel i miejsce wypoczynku, jak i organizacji konferencji, spotkań biznesowych i rodzinnych, przyjęć oraz podobnych wydarzeń. Pałac można też zwiedzać w czasie, gdy nie ma w nim imprez. A więc po wcześniejszym uzgodnieniu terminu.
Co można zobaczyć
Z recepcji w holu kamiennymi schodami wchodzimy na piętro, na którym znajdują się ogólnie dostępne sale i pomieszczenia. Z sufitami i ścianami bogato zdobionymi stiukami oraz malowidłami i oryginalnymi żyrandolami, lampami itp. Są w nich również meble i inne wyposażenie stylizowane na XIX-XX wiek. Oprócz wspomnianej sali balowej oraz oranżerii, warta uwagi jest biblioteka dostępna dla gości hotelowych i konferencyjnych, sala bilardowa i kilka innych. Można w nich obejrzeć m.in. kominek z portalem sięgającym niemal sufitu.
Na jego górnej części umieszczona jest, sprowadzona przez ostatnią niemiecką właścicielkę z Włoch, kamienna płaskorzeźba. Mniejsze płaskorzeźby i plastyki, ceramika itp. znajdują się również w innych miejscach. Ponadto barwne, plastyczne dekoracje w stylu secesji oraz obrazy. Wśród nich m.in. kopia pierwszej z trzech wersji „Lutnisty” Caravaggia z roku 1585, której oryginał znajduje się w zbiorach petersburskiego Ermitażu. Przed pałacem, od strony wjazdu do niego, jest ładny teren zielony z klombem i innymi obiektami. Za nim natomiast pałacowy park. A po sąsiedzku wieś Żelazno.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz