Kalatówki
W drewnianej chatce Brata Alberta
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W północnej części ogrodu klasztornego sióstr albertynek na polanie Kalatówki znajdziemy mały drewniany budynek nazywany Pustelnią Brata Alberta. Wybudowano go w 1901 r. jako pomieszczenie dla księży, którzy odprawiali msze święte w kaplicy.
Chatka składa się z dwóch izb i niewielkiego poddasza. Z wąskiego ganku wchodzi się do malutkiego korytarzyka, przy którym jest cela. Umieszczono ją tam dla założyciela zakonu, który często przybywał tu z Krakowa do pracy i na wypoczynek. To kilkumetrowy pokoik, bardzo skromnie wyposażony. Jest w nim drewniane łóżko, krzesło i stół. Zostały też drewniane chodaki brata Alberta. Ostatni raz brat Albert był tutaj 20 grudnia 1916 r. na pięć dni przed śmiercią.
W 1986 r. po kanonizacji, która odbyła się w Rzymie, dostawiono do celi drewniany relikwiarz. W wyrzeźbionym chlebie trzymanym w dłoni umieszczono szczątki świętego. Jest to symbol obrazujący jego życiową dewizę: Powinno się być dobrym jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny.
W sąsiednim, większym pokoiku urządzono Izbę Pamięci św. Brata Alberta, a otworzono ją w 1970 r. Zebrane materiały pozwalają zapoznać się z bujnym życiorysem założyciela zakonu, publikacjami na jego temat oraz z jego dziełami malarskimi. Tu nikt niczego nie pilnuje, ani kaplicy, ani Najświętszego Sakramentu, ani chatki, bo jest wiara w to, że ludzie są dobrzy… W chatce znajdują się książki, obrazki, dewocjonalia i można je kupić wrzucając odpowiednią kwotę do skrzyneczki. Między chatką a kaplicą postawiono w ostatnim czasie pomnik upamiętniający postać Brata Alberta – Adama Chmielowskiego.
Warto wiedzieć
Brat Albert urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomi koło Krakowa jako Adam Chmielowski. We wczesnym dzieciństwie osierocili go rodzice. Jako osiemnastoletni student Szkoły Rolniczo-Leśnej w Puławach brał udział w Powstaniu Styczniowym. Został ciężko ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Wydostawszy się z niewoli wyjechał do Paryża. Po amnestii w 1865 r. przyjechał do Warszawy i rozpoczął tu studia malarskie. Dalszą naukę w tym kierunku kontynuował w Monachium.
Do kraju wrócił w 1874 r. i zaczął tworzyć dzieła, w których coraz częściej pojawiała się tematyka religijna. Powstał m. in. jego słynny obraz Ecce Homo. Postanowił oddać swe życie na wyłączną służbę Bogu. Wstąpił do zakonu jezuitów, lecz po krótkim czasie opuścił nowicjat i wyjechał do brata na Podole. Tam związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu i prowadził pracę apostolską wśród wiejskiej ludności.
W 1884 r. wrócił do Krakowa, żeby poświęcić się służbie bezdomnym i opuszczonym. W 1887 r. za zgodą kard. Albina Dunajewskiego założył habit a rok później złożył śluby, dając początek nowej rodzinie zakonnej. Założone przez siebie Zgromadzenia Braci Albertynów w 1888 r. i Sióstr Albertynek w 1891 r. oparł na regule św. Franciszka z Asyżu. Zaczął organizować ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych a następnie zamieniał je na przytuliska. Zakładał domy dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych. Bezrobotnym pomagał, organizując dla nich pracę. Często kwestował na utrzymanie ubogich. Brat Albert zmarł 25 grudnia 1916 r. w Krakowie.
W 1983 r. papież Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych, a w 1989 r. ogłosił świętym. Papież był zafascynowany jego życiem. Określał Brata Alberta „krakowskim biedaczyną” i jemu to poświęcił dramat pt. „Brat naszego Boga” pisany w latach 1945-50. Adam Chmielowski pochowany jest na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie a relikwie świętego znajdują się w Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta w Krakowie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- film autorki
- albertyni i albertynki na Kalatówkach
Szlakami Jana Pawła II
Wędrował jako ksiądz, biskup, pielgrzymował jako papież. Teraz my podążamy papieskimi ścieżkami zgodnie z zaleceniem: "...pilnujcie mi tych szlaków..."
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz