Marrakesz
Stulecie Ogrodu Majorelle
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Stulecie obchodzi słynny Jardin Majorelle (Ogród Majorelle) Założył go w Marrakeszu w roku 1924 francuski malarz i orientalista Jaques Majorelle (1886-1962).
Jest on najliczniej odwiedzanym (ok. 800 tys. osób rocznie) ogrodem w Maroku. W sezonie letnim przy kasie tworzą się kolejki, a jeżeli nie kupiło się wcześniej w internecie biletu na określony dzień i godzinę, trzeba niekiedy czekać na wejście. Ze względu na ograniczoną pojemność oraz dosyć surowy regulamin zwiedzania, kolejni goście wpuszczani są dopiero, gdy ci, którzy weszli wcześniej, sukcesywnie opuszczają ogród. Regulamin zwiedzania, wywieszony koło kasy, zabrania: dotykania roślin, schodzenia z wytyczonych ścieżek, karmienia ryb w stawie i ptaków, jedzenia i picia – poza wodą bezpośrednio z butelek, wprowadzania zwierząt, a także wnoszenia bagaży.
Na styku Mediny i Ville Nouvelle
Ogród położony jest w Ville Nouvelle – Nowym Mieście, założonym przez francuskich kolonizatorów. Maroko było bowiem francuskim protektoratem w latach 1912-1956. Od tamtych czasów dzielnica europejska bardzo się rozrosła, rozwija się nadal, a liczba mieszkańców Marrakeszu wzrosła od około 1,3 mln. Ale teren, na którym powstał ogród, znajduje się blisko murów obronnych mediny – historycznego Starego Miasta.
Nazwę Jardins Majorelle ogród zawdzięcza jego twórcy. Jacques Majorelle przyjechał do Maroka w 1917 roku po zwolnieniu z wojska ze względów zdrowotnych. Po krótkim pobycie w Casablance przyjechał do Marrakeszu, gdzie spotkał się z francuskim generalnym rezydentem i generałem, później marszałkiem, Hubertem Lyautey. Miasto zauroczyło go żywymi kolorami i życiem ulicznym. Po podróży po Afryce Północnej i basenie Morza Śródziemnego podjął decyzję o zamieszkaniu na stałe właśnie tutaj.
Mauretański dom i kubistyczna willa
W 1919 roku ożenił się z Andrée Longueville. W 1923 roku kupił działkę w Marrakeszu i zbudował na niej dom w stylu mauretańskim oraz warsztaty, w których wytwarzał galanterię skórzaną, malowane meble i inne wyroby rzemieślnicze. W roku następnym założył obok domu słynny później ogród. A w 1931 roku stanęła w nim kubistyczna willa – pracownia artysty wg. projektu architekta Paula Sinoira. W 1937 r. pomalował ją na jaskrawe kolory, wśród których dominuje niebieski kobalt nazywany bleu Majorelle. Stopniowo powiększał posiadłość dokupując ziemię.
Ogród, który rozwijał przez prawie 40 lat, stał się dziełem jego życia. Sprowadzał do niego egzotyczne rośliny. Ponieważ jego utrzymanie było kosztowne, w 1947 r. udostępnił go za opłatą publiczności. W 1961 r. po wypadku samochodowym, z powodu braku środków sprzedał część posiadłości. Po jego śmierci w 1962 roku ogród pozbawiony opieki niszczał. Odkryli go francuscy projektanci mody Yves Saint-Laurent i Pierre Bergé, ale na kupno zdecydowali się dopiero w 1980 roku, gdy groziło mu zniszczenie i budowa w tym miejscu hotelu.
Kontynuacja
Nowi właściciele odnowili ogród, wytyczyli w nim nowe alejki, a przede wszystkim wzbogacili o kolejne gatunki roślin. Obecnie ma on powierzchnię 9 tys. m kw., rośnie w nim m.in. ponad 800 odmian palm i 400 gatunków kaktusów. Są także zagajniki bambusowe, rosną cyprysy, agawy oraz wiele innych roślin, także tropikalnych, z pięciu kontynentów. Zajmuje się nimi 20 ogrodników. Na dużej tablicy zaraz za wejściem znajduje się plan zwiedzania ogrodu z zaznaczeniem wszystkich obiektów, a także stref w których skoncentrowane są najciekawsze rośliny.
Podczas otwarcia Muzeum Berberów w 2011 roku ówczesny minister kultury Francji Frédéric Mitterrand umieścił na budynku Willi Oasis – tak dom w ogrodzie nazwali nowi właściciele –tablicę informującą, że budynek otrzymał znak Maison des Illustres. Oznacza, że jest to miejsce związane z osobą ważną dla Francji. Było to pierwsze miejsce poza terytorium tego kraju, któremu przyznano to wyróżnienie. Muzeum ulokowano w dawnej pracowni Majorelle. W czterech salach wystawiono ponad 600 eksponatów – dzieł sztuki i rzemiosła berberyjskiego, które zebrali Pierre Bergé i Yves Saint Laurent.
Dwa muzea i memoriał
Oglądać można berberyjskie stroje, starą broń, dywany, biżuterię, narzędzia, instrumenty muzyczne, dzieła sztuki i rzemiosła: tkaniny, ceramikę, wyroby z metalu, drewna i skórzane itp. A także kilkadziesiąt sztychów – widoków kasb i wiosek w górach Atlasu, wykonanych przez Jaques’a Majorelle’a. Bardzo interesujące, ale ściśle przestrzegany jest absolutny zakaz fotografowania.
Od strony ulicy zbudowano nowoczesny gmach Muzeum Yves Saint Laurenta. Z pięknie wyłożoną górną częścią wzorami z cegieł, co zupełnie zmieniło i uatrakcyjniło widok tego ogrodu otoczonego wysokim murem w spokojnej, porośniętej wysokimi starymi palmami uliczce. Otwarte w 2017 r. ma wejście od strony ogrodu i w nim nie obowiązuje zakaz fotografowania. W ogrodzie jest także Mémorial Yves Saint Laurent – obelisk upamiętniający słynnego projektanta mody. Jego prochy rozrzucono bowiem w tutejszym ogrodzie różanym. Zaś w 2010 roku ulicę przy którym położony jest Jardin Majorelle nazwano imieniem założyciela ogrodu.
Dodaj komentarz