Siemczyno
Barokowy pałac, największy w regionie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Historia odnotowuje, że koło Siemczyna 21 lipca 1655 r. Szwedzi wkroczyli w granice Polski, zapoczątkowując „potop szwedzki”. Bogata w historię wieś ma największy na Pomorzu Zachodnim pałac barokowy. Jego budowę rozpoczął w 1722 r. Henning Berndt von Goltz, przedstawiciel arystokratycznego rodu brandenburskiego, którego linie pojawiają się w wielu krajach Europy. Bogactwo i powaga tej rodziny uwidoczniły się w powstaniu monumentalnej rezydencji z rozległym ogrodem i parkiem, która stała się rodową siedzibą Goltzów na ponad 150 lat. W 1793 r., już w nowych realiach geopolitycznych von Goltzowie sprzedali posiadłość pruskiemu radcy sądowemu ze znanego, również rozgałęzionego rodu von Arnim. Rodzina ta osiadła w Siemczynie na następne 100 lat, rozbudowała pałac i folwark. Zmuszeni koniecznością spłaty długów Arnimowie sprzedali Siemczyno von Puttkamerom, po czym przechodzące z rąk do rąk posiadłość stała się w 1907 r. własnością Hartwiga i Maschy von Bredow do 1945 r. Mascha von Bredow opuściła Siemczyno w przeddzień wejścia zwycięskiej armii.
Jak było tu kiedyś
Gdy patrzy się dzisiaj na pałac można sobie wyobrazić jak mogło tu być, tym bardziej, że poza bezpowrotną stratą wystroju wnętrza i zewnętrznych detali i ornamentów bryła pałacu pozostała bez zmian. Kiedyś prowadząca na dziedziniec brama z czasów Arnimów miała filary z profilowanymi głowicami zwieńczonymi posągami geniuszy trzymających tarcze herbowe (zniknęły w latach 40. XX wieku). Monumentalna bryła pałacu składa się z trzech zasadniczych części: najstarszej, centralnej wybudowanej w latach 1722-26 na planie podkowy z tarasem od strony parku, skrzydła południowego położonego na planie prostokąta zbudowanego w 1796 r. przez von Arnima i skrzydła północnego z początku XX wieku, założonego przez ostatnich właścicieli majątku, von Bredow.
Wszystkie części są podpiwniczone ze stropami klasztorno-krzyżowymi w części centralnej, kolebkowymi w części południowej i tzw. stropem Kleina **** w części północnej. Dach mansardowy kryje najstarszą część budowli, dachy naczółkowe skrzydła boczne. Wewnątrz, na parterze znajduje się trzybiegowa klatka chodowa, której balustrady pokryte są ornamentami roślinnymi. U jej nasady stali właśnie wspomniani powyżej rzymscy legioniści. Ocalały trzy, osiemnastowieczne kominki: w salonie muzycznym kominek z marmurowym obramowaniem paleniska w kształcie podkowy, w jadalni kominek z nadstawą ozdobioną wizerunkiem psa, kominek w trzecim salonie wyłożony ręcznie malowanymi holenderskimi kaflami z 1726 r. z alegorycznymi scenkami rodzajowymi. Jakie wrażenie zrobiłoby to, czego nie ma, co zostało zniszczone?
Park ocalał…
Nieodłączną częścią pomorskich arystokratycznych posiadłości, w których pałac, dwór stanowił ich serce, był park. Do tej pory po bardzo wielu majątkach pozostały właśnie parki pozbawione tego serca. Siemczyno miało szczęście. Zabytkowy, liczący ponad trzy hektary park, ma ponad 400 drzew; dominują lipy, graby, kasztanowce, dęby, jesiony i świerki – sama arystokracja. W parku znalazły miejsce grobowce członków rodziny von Arrnim i Hartwiga von Bredow, który zmarł w 1927 r.
**** Strop belkowy Kleina wynaleziono na początku XX w. Konstrukcja stropu Kleina składa się ze stalowych belek i płyt międzybelkowych z cegły zbrojonych prętami stalowymi.
Poczytaj więcej o okolicy:
Komentarze: 2
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Czy w tym zamku Siemczyno były kolonie z Łodzi .Szukam takiego zamku bardzo podobny las niedaleko jezioro.Zamek wśród pól.Mówiono miejscowości Ugoru Węgorzewo blisko Drawska.
W Siemczynie napewno od wczesnych lat 50-tych były kolonie z Bydgoszczy