Rzym
Cmentarz cudzoziemców i artystów
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Tuż za murami aureliańskimi przy Bramie św. Pawła (Porta San Paolo) jest — w gwarnym, hałaśliwym życiu rzymskiej ulicy — miejsce tak spokojne, tak ciche, że zmusza wręcz do chodzenia na paluszkach.
Cmentarz nie-katolicki zwany też cmentarzem protestanckim, cmentarzem cudzoziemców, albo poetycko – cmentarzem poetów i artystów położony jest za murem łączącym się z Piramidą Cestiusza. Oficjalnie przyjmuje się październik 1821 r. jako datę otwarcia cmentarza, chociaż na tym kawałku ziemi – łąki dla ludu – pochówki niekatolików odbywały się wcześniej.
Pochowani za murami, nocą
Rzym papieski zabraniał chowania protestantów czy Żydów w kościołach i w ziemi poświęconej w obrębie murów. Stąd pogrzeby odbywały się poza murami i nocą, aby uniknąć aktów nietolerancji. Przypuszczano, że najstarszym grobem jest tutaj grób Georga Werpupa z Hanoweru, który zginął w wieku 25 lat, w 1765 r. w wypadku. W 1928 r. odkryto grób dużo wcześniejszy z 1738 r., należący do George’a Langtona, studenta Oxfordu. Obydwa znajdują się blisko muru obok piramidy. Od 1738 do 1822 r. pochowano tutaj 60 osób, wśród których jest piętnastu Niemców, dwudziestu czterech Anglików, dwóch Szkotów, pięciu Irlandczyków, trzech Szwajcarów, dwóch Szwedów, jeden Holender, jeden Francuz, jeden Amerykanin, dwóch Rosjan i dwóch Polaków! Są dorośli i dzieci, kobiety i mężczyźni.
Interwencja dyplomatyczna
Groby nie były niczym zabezpieczone. Zdarzały się przypadki ich profanacji. W 1817 r. przedstawicielstwa Prus, Hanoweru i Rosji zwróciły się do sekretarza papieskiego, kardynała Consalvi o wyrażenie zgody na otoczenie cmentarza fosą, którą w połowie wieku zastąpił mur. Ta część cmentarza jest jej częścią najstarszą. Pięknie przystrzyżony trawnik, na którym tu i ówdzie leżą lub stoją płyty nagrobne i sześciany grobowców. Kilka, dyskretnie ustawionych ławek. I koty, których łagodna obecność jest tutaj jak najbardziej na miejscu.
Napisy przemawiają w piętnastu językach
W 1894 r. teren cmentarza został powiększony. Wówczas to ambasada Niemiec, występując w imieniu cudzoziemców, uzyskała dla cmentarza ok. 4300 m kwadratowych terenu. Na tę część wchodzi się teraz przez furtę, ponad którą, wykuty w kamiennym portalu, widnieje napis Resurrecturis. W cieniu piramidy, w otoczeniu cyprysów, róż, krzewów laurowych i mirtu śpią pisarze, rzeźbiarze, malarze, dyplomaci, poeci, aktorzy, naukowcy. Śpią ich dzieci i współmałżonkowie. Protestanci, wyznawcy prawosławia, reprezentanci islamu, zaratusztrianizmu, buddyzmu i konfucjanizmu, a napisy na płytach nagrobnych przemawiają w piętnastu językach, w alfabetach łacińskim, greckim, japońskim, staroperskim (avestic) i w cyrylicy.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz