Marsylia
Europejska Stolica Kultury 2013

Współcześnie Marsylia jest największym portem kraju i drugim po Rotterdamie w Europie. Miastem o bogatej przeszłości, ale i problemach jakie niesie współczesność: bezrobociem, wieloetnicznością, przestępczością.
fot: Cezary Rudziński
Marsylia. Europejska Stolica Kultury 2013
Turysta ma do zobaczenia w Marsylii sporo, chociaż nie aż tak wiele, jak można by oczekiwać po drugim co do wielkości mieście kraju.
To już 10 lat! Materiał został zamieszczony w naszym portalu ponad dekadę temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Złoconą statuę Madonny widać w dzień i w nocy niemal z każdego punktu najstarszego i drugiego pod względem liczby mieszkańców  miasta Francji, pond 800-tysięcznej Marsylii. A także z odległości wielu mil morskich.

12,5-metrowy posąg o wadze 9796 kg wieńczy szczyt wieży bazyliki Notre-Dame de la Garde  zbudowanej na najwyższym w okolicy wzgórzu, wznoszącym się 148 metrów ponad poziom morza. Świątynia ta w dzisiejszym kształcie, w stylu romańsko-bizantyjskim, od półtora wieku jest symbolem Marsylii tak jak Wieża Eiffla Paryża. Chociaż podobnie jak ta druga jest budowlą niewiele od niej starszą: wzniesiono ją  bowiem w latach 1853-1864 stoi na starym, dobrze znanym w przeszłości miejscu.

Miasto u stóp Madonny de la Garde

Wzgórze Garda już w czasach antycznych było bowiem punktem orientacyjnym dla żeglarzy, a zarazem obserwacyjnym tego, co dzieje się na morzu. Marsylia, która w 2013 roku będzie, obok słowackich Koszyc, Europejską Stolica Kultury, została założone bowiem ponad 26 wieków temu przez Greków z Fokai  jako ich pierwsze polis – Messalia – w Europie Zachodniej. W 1214 roku wzniesiono na tym wzgórzu pierwszą świątynię, która od XVI w. stała się miejscem kultu ludzi morza. Wypełnianym – trwa to po dziś dzień – różnego rodzaju wotami, wśród nich licznymi obrazami o tematyce morskiej pokrywającymi ściany dwupoziomowej bazyliki. Także w XVI wieku, dokładnie w roku 1524, francuski król Franciszek I de Valois (1494-1547) zbudował tu twierdzę, której fundamenty stały się podstawą obecnej bazyliki.

Widok na więzienie hrabiego Monte Christo

Z jej murów i tarasów roztacza się wspaniała panorama na miasto, porty – stary i nowy – oraz morze. Wejście do portu marsylskiego blokuje wysepka z zamkiem – twierdzą If. Sławną dzięki historii, legendom, ale zwłaszcza powieści Aleksandra Dumasa „Hrabia Monte Christo”, której bohater właśnie stąd dokonał brawurowej ucieczki. Walory tej 3-hektarowej skały w tak strategicznym punkcie dostrzegł już Juliusz Cezar, gdy  w 49 r. p.n.e. zajął Marsylię stojącą po stronie przegranego w rozgrywkach wewnętrznych Pompejusza Wielkiego. Praktyczne wnioski z tego wyciągnął jednak dopiero Franciszek I, polecając w 1516 roku wybudowanie na Ille d’If twierdzy, która stała się także sławnym więzieniem. Od 1890 r., po jego likwidacji, udostępnianego zwiedzającym.

Pół roku spędził w nim m.in. młody, późniejszy pisarz i krytyk, Octave Mirabeau, osadzony tu na rozkaz swego ojca. Znacznie wcześniej, od 1689 r. więziono w Le Chateau d’If protestantów, później powstańców Wiosny Ludów 1848 roku i paryskich komunardów 1871 r. Nie byli natomiast, wbrew legendzie, więźniami If ani Człowiek w Żelaznej Masce, ani markiz de Sade. Aleksandrowi Dumas do napisania jednej z jego najsławniejszych powieści  posłużyły jako punkt wyjścia dzieje więźnia tej twierdzy José Custodio Faria.

Czytaj dalej - strony: 1 2 3

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij