Laon
Wieże katedry ozdabiają rzeźby wołów
Kamień pokryty wieloletnią patyną jest budulcem Laon, miasta położonego na szerokim płaskowyżu, 200 m ponad równinami Szampanii i Pikardii.
Dworzec kolejowy znajduje się na równinie. Katedra, odcina się na tle nieba swoimi czterema wieżami i latarnią, gdy patrzy się na miasteczko na płaskowyżu z poziomu dworca. Na wzgórze można się dostać kolejką lub pokonując nieokreśloną ilość schodów – co ja uczyniłam.
Romańskie początki
Kamienne zaułki, uliczki, podwóreczka – wszystko zbudowane jest z kamiennych bloków. Tajemnicą pozostanie dlaczego ludzie wczesnego średniowiecza wybrali to miejsce, budując od początku V wieku, w architektonicznym stylu epoki Karolingów, wczesnoromańską katedrę. Około 800. roku świątynia została konsekrowana, a na uroczystość przybył sam Karol Wielki.
Według niektórych historyków, to miejsce było już wcześniej uświęcone przez obrządki pradawnych druidów*. Majestatyczna katedra w Laon pod wezwaniem NMP (fr. Cathédrale Notre-Dame de Laon) wyróżnia się spośród pierwszego pokolenia gotyckich świątyń. Zachowała jeszcze elementy o wyraźnie romańskich korzeniach. Romański kościół zniszczył pożar w 1112 r. podczas buntu ludności przeciw nadużyciom władzy biskupa, który miał status książęcy i nosił tytuł para Francji.
Gotycka świątynia
Budowa gotyckiej katedry rozpoczęła się w połowie XII wieku i trwała około 60 lat. Zachowała tym samym spójność stylistyczną, o którą dbali czterej, nieznani z nazwiska, architekci. Zewnętrzne elewacje katedry przypominają raczej wyżłobioną ścianę z kamienia niż zespół oddzielnych elementów nośnych.
Zachodnia fasada z bardzo głębokimi romańskimi portalami, przez które wierni, być może oszołomieni ich zdobnictwem, długo wchodzili do wnętrza katedry, wywołują nieopisane wrażenie.
Świątynia, z powodu kamiennego budulca i romańskich elementów jest masywna. Wydaje się, jakby przysiadła. Podobną masywność odczuwa się również wewnątrz, chociaż wprowadzone są tu elementy typowe już dla gotyku, nadające wnętrzu dynamikę. Filary nie biegną nieprzerwanie wzwyż od posadzki ku sklepieniu. Z generalnie niskich okrągłych filarów, zakończonych dekoracyjnymi kapitelami, wybiegają z tychże kapiteli wiązki służek, łącząc je ze sklepieniem. Nawa główna wysoka jest zaledwie na 24 m i kończy się ściętą absydą na długości 110 metrów.
Witraże i rozety
Trzy nawy przebiegają przez nawy transeptu. Na skrzyżowaniu umieszczono 42-metrową latarnię, która oświetla wnętrze kościoła. Transept o wymiarach 54 x 22 m zakończony jest dwiema absydami – północną i południową, a dostęp do transeptu zapewniają dwa portale. Absyda kończąca nawę główną została przebita wysokimi, zaokrąglonymi oknami z witrażami, i rozetą z XIII w. Ocenianymi – nie tylko z powodu tematyki, ale przez próbę stworzenia realizmu postaci, wyraźnych rysów twarzy, perspektywy i głębi – jako rzemieślnicza wirtuozeria. Tematyka witraży ułożonych z kolorowych szkiełek jest następująca. Środkowe okno obrazuje żywot Jezusa. lewe – żywot św. Szczepana i Teofila, który zaprzedał diabłu duszę, gdy przestał wierzyć w Boga. Z opresji uratowała go Matka Boska, która wydobyła z piekieł cyrograf Teofila. Prawe okno poświęcone jest NMP (zwiastowanie, narodziny, adoracja…) oraz przepowiedni Daniela – zabicie Abla przez Kaina….
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz