Abruzja
Miszmasz spod Wielkiego Kamienia

Pescara to jeden z punktów na trasie słynnej ucieczki najwyższych włoskich władz państwowych przed Niemcami w 1943 r. Z Rzymu ewakuował się wtedy król z rodziną oraz członkowie rządu Pietro Badoglio.
fot: RaBoe / Wikipedia
Abruzja. Miszmasz spod Wielkiego Kamienia
Największa gmina Regione Abruzzo to jednak nie jej nominalna stolica lecz miasto Pescara.
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Następnego dnia Włosi zaokrętowali się w Porto di Pescara na korwetę Baionetta, przywołaną z dalmatyńskiego Porto di Zara, by z krótkim postojem w pobliskim Porto di Ortona na zabranie dalszych uciekinierów, odpłynąć prosto do Brindisi, w tym momencie wolnego i od aliantów i od Niemców (Rzym poddał się Niemcom 10 IX o 16.00). Żołnierze włoscy, z Marcia Principe di Piemonte na ustach, miejscami stawili Niemcom opór, generalnie jednak pacyfikacja przez hitlerowców byłego sojusznika przebiegła zgodnie z planem. Sama zaś Pescara była późnym latem tegoż roku obiektem zmasowanych bombardowań powietrznych ze strony aliantów (31 VIII oraz 14, 17 i 20 IX 1943). Pochłonęły one przynajmniej trzy tysiące ludzkich istnień, choć inne dane wskazują nawet na drugie tyle, jednocześnie przynosząc destrukcję około 80% tkanki urbanistycznej.

Odbudowana po tym kataklizmie Pescara prawie nie dysponuje dziś ciekawą architekturą. Za jej w tym zakresie symbol uznać atoli można gigantyczny i nowoczesny budynek główny miejscowego dworca kolejowego, Stazione di Pescara, olbrzymi zwł. w kontekście miasta ledwie stutysięcznego, po 26. latach prac oddany do użytku w 1988 roku (Pescara Centrale). Za to długie na przeszło 10 km białe piaszczyste plaże sytuują Pescarę w gronie wiodących morskich kąpielisk włoskiej Adrii (dove le attrazioni non mancano di certo, jak to głoszą np. miejscowe lakierowane pocztówki).

W akcji Otto Skorzeny

W tutejszym górskim masywie Gran Sasso inaczej Gran Sasso d’Italia (Appennino Abruzzese) więziony był Benito Mussolini po lipcowym upadku 1943 roku. Do tego bowiem nolens volens doprowadziła rezolucja Dino Grandiego podczas Nocy Wielkiej Rady, czyli na patetycznym wieczorno-nocnym zebraniu Gran Consiglio del Fascismo w sobotę i niedzielę 24?25 lipca 1943 (17.00?2.40). Wielka Rada Faszystowska, organ zgodnie z nazwą w zasadzie doradczy, niezwoływana od 7 grudnia 1939, uzyskała ipso facto nadspodziewanie duże znaczenie. Tego samego 25 lipca gdzieś po godzinie 17.00 został Mussolini aresztowany z polecenia króla, do którego udał się na audiencję, mimo nalegań odradzającego mu to pełnej złych przeczuć donny Racheli. Przetrzymywany zrazu w koszarach karabinierów w Rzymie, następnie przetransportowany na Isola di Ponza (od 27 VII do 7 VIII) na potem via La Spezia na Isola di La Maddalena u północno-wschodnich brzegów Sardynii (od 7 VIII do 27 VIII). Od 28 sierpnia Duce del Fascismo ostatecznie przebywał w Campo Imperatore w sercu Gran Sasso d’Italia.

Niemcy postanowili go jednak uwolnić. Ich wywiad wykrył miejsce pobytu, ale niemiecka ekspedycja przybyła zbyt późno na La Maddalena. Sukcesem okazała się druga próba. Z Wielkiego Kamienia w Abruzzach oswobodzili go 12 września 1943 niemieccy komandosi (Otto Skorzeny) i niemieccy spadochroniarze z 2. Fallschirmjäger-Division, w wyjątkowo brawurowej akcji, pod kryptonimem Unternehmen Eiche (Operazione Quercia). Według świadków Mussolini, w tym okresie apatyczny i obojętny, zmęczony i znużony, od jakiegoś czasu borykający się też z uciążliwą chorobą żołądka, był wtedy do polityki bardzo zniechęcony, nie pragnąc niczego krom ustąpienia z niej i zakończenia życia w swej letniej rezydencji Rocca delle Caminate koło rodzinnego Predappio (Provincia di Forl?-Cesena). Führer miał wszak wobec Duce plany zgoła inne.

Jeszcze wieczorem przetransportowany samolotem do Wiednia a następnego dnia do Monachium, gdzie spotkał się z żoną Rachelą i dwójką najmłodszych dzieci, postawiony został przezeń w sytuacji zasadniczo bez wyjścia i właściwie zmuszony do grania roli marionetki osłaniającej niemieckie rządy na Półwyspie. Gdyby Hitlerowi odmówił stanięcia na czele nowego państwa (RSI) i reaktywacji sojuszu z Rzeszą, obsadzane (Fall Achse) przez wojska niemieckie Włochy miały zostać przez Niemców przykładnie ukarane za zdradę, również dla odstraszenia innych ich sprzymierzeńców przed pójściem włoską drogą, i to tak, że Włosi mieliby losu pozazdrościć okupowanej Polsce (jeśli wierzyć relacji Mussoliniego z wrześniowych rozmów na ten temat w Kętrzynie przekazanej prasie 9 XII 1943).

Czytaj dalej - strony: 1 2 3 4

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodano: 22 października 2018; Aktualizacja 2 listopada 2018;
 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij