Abruzja
Miszmasz spod Wielkiego Kamienia

Pescara to jeden z punktów na trasie słynnej ucieczki najwyższych włoskich władz państwowych przed Niemcami w 1943 r. Z Rzymu ewakuował się wtedy król z rodziną oraz członkowie rządu Pietro Badoglio.
fot: RaBoe / Wikipedia
Abruzja. Miszmasz spod Wielkiego Kamienia
Największa gmina Regione Abruzzo to jednak nie jej nominalna stolica lecz miasto Pescara.
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Sam natomiast wykonawca wrześniowej akcji, Otto Skorzeny, wtedy 35 lat, to postać bardzo intrygująca; ulubiony komandos Hitlera; z rodziny o korzeniach w Wielkopolsce (Skorzęcin, Gniezno) urodził się 1908 w Wiedniu, był austriackim oficerem Waffen-SS, osobą do zadań specjalnych; po wojnie zbiegł 1948 z obozu dla internowanych, przez 18 miesięcy ukrywał się na farmie w Bawarii, potem przebywał w Paryżu i Salzburgu, zanim ostatecznie osiadł w Hiszpanii; w latach 50. przy pomocy byłych członków SS i Wehrmachtu szkolił armię egipską; 1962 zwerbowany przez izraelski Mossad przeprowadzał i dlań różne operacje; czynny w Argentynie jako doradca prezydenta Juana Peróna tudzież bodyguard jego żony Evity Perón; najgroźniejszy człowiek Europy zmarł 1975 w Madrycie.

Syn Pescary i Abruzji

Być może najsłynniejszy syn Pescary i Abruzji to Gabriele D’Annunzio (1863?1938). Tutaj światło dzienne ujrzał on 12 marca 1863 roku. Pisarz i poeta, dziennikarz i dramaturg, żołnierz i polityk, humanista i intelektualista, idealista i marzyciel. Jedna z prominentnych figur literatury włoskiej 1889?1910, później zaś także włoskiego teatru politycznego 1914?1924. Autor między innymi Le novelle della Pescara (1902). Indywidualista i ekscentryk. Osobowość niebywale wręcz barwna nawet na skalę Włoch. Uważany niekiedy za prekursora faszyzmu, w rzeczywistości jednak, jak każdy wielki człowiek, absolutnie niepasujący do tak prostych schematów, zresztą chyba wcale niemożliwy do politologicznego zaszufladkowania, w swoich bowiem na onej płaszczyźnie wyborach spajał w sui generis ideowy synkretyzm elementy tradycyjnie przypisywane i lewicy i prawicy.

Tytułowany il Vate (Poeta Vate, Poeta Sacro, Profeta). W 1910 roku zbiegł do Francji dla ukrycia się przed wierzycielami. Po powrocie 1915 orędownik przystąpienia Włoch do Wielkiej Wojny. Propagator idei tzw. Latyńskiej Wojny, La Guerra Latina, świętej wojny już nie tylko przeciwko tradycyjnemu wrogowi Austrii, ale którą u boku swej wielkiej Latyńskiej Siostry, Francji, powinna Italia toczyć w obronie całej zachodniej cywilizacji zagrożonej przez germańskie barbarzyństwo. (Idee te, choć może nie wyrażane w ten sposób, bliskie wtedy były też Sabaudom, mimo różnych konstelacji politycznych zgodnie ze swą tradycją generalnie antyaustriackim i antyniemieckim). Na ochotnika wstąpił D’Annunzio do wojska podejmując służbę w lotnictwie; zorganizował tam kilka spektakularnych akcji, całkowicie w swym pełnym włoskiej fantazji stylu; dla przykładu 9 sierpnia 1918 roku dokonał z własnej inicjatywy samolotowego rajdu do Wiednia rozsypując nad miastem skierowane do jego ludności polityczne ulotki. Rozgoryczony decyzjami traktatów pokojowych w odniesieniu do Włoch rzucił słynne hasło okaleczonego zwycięstwa.

Gotowi na wszystko

D’Annunzio to także główny ideolog protofaszystowskich włoskich ardytów (arditi; śmiali). Podczas I wojny światowej specjalnych włoskich wojskowych formacji szturmowych, potem zaś tworzących grupy paramilitarne jednej z odmian powojennego kombatanctwa. Byli to ludzie młodzi, odważni i zuchwali, skrajni indywidualiści, bezkompromisowi i zapalczywi, buntowniczy z natury, impulsywni i pełni fantazji, żywiący wstręt do codzienności i przeciętności, egzaltowani i uduchowieni, gardzący materią. Rozkochani w swych gorących włoskich Dziewczętach i w swym gorącym włoskim Winie. Dysponenci tedy wszystkiego co we włoskim szczepie najpiękniejsze. Wolni od przesądów klasowych rekrutowali się ze wszystkich warstw socjalnych. Jako też ze wszystkich społecznych środowisk. Trafiali się wśród nich i czystej wody intelektualiści i kryminaliści po więziennej odsiadce. Jednak przede wszystkim i nade wszystko cechowała Śmiałych awersja do wartości mieszczańskich i do mieszczańskiego sposobu bycia. Nienawidzili ich całą siłą swoich młodych a dodatkowo po włosku żarliwych serc.

Czytaj dalej - strony: 1 2 3 4

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodano: 22 października 2018; Aktualizacja 2 listopada 2018;
 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij