Kopenhaga
Dzieła Bertolda Thorwaldsena w katedrze

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W kościelnym trio – ołtarz, chrzcielnica, ambona – ta ostatnia wpuszczona została we wnękę nawy, między posągami Jakuba i Filipa. Opatrzona została cytatem z ewangelii Łukasza***. Tak jak to dzieje się w duńskich kościołach, w których ambona usytuowana jest pośrodku nawy, tak i tutaj ławy dla wiernych, ustawione są „twarzą” do ambony (jak w przedziałach pociągu).
Dzieła słynnego rzeźbiarza
Katedra, którą dziś szczyci się Kopenhaga zbudowana została w latach 1817-29 na miejscu poprzednich świątyń, z których ostatnia, katedra gotycka, zniszczona została doszczętnie podczas angielskiego bombardowania miasta w 1807 r. Wzorowana częściowo na wczesnochrześcijańskiej bazylice, inspirowana grecko-rzymskim klasycyzmem zaprojektowana została przez architekta Christiana Frederika Hansena.
Wyróżniającym się elementem dekoracyjnym tej skromnej zewnętrznie budowli jest ściana czołowa z klasycystycznym portykiem w porządku doryckim, zwieńczonym frontonem, którego tympanon wypełnia płaskorzeźba dłuta Thorwaldsena ze sceną: Jan Chrzciciel naucza na pustyni. Na obu końcach kolumnady stoją potężne posągi: Mojżesza dłuta Hermana Wilhelma Bissena i Dawid dłuta Jensa Adolfa Jerichau. Za portykiem, ponad wejściem, umieszczony jest fryz również dzieło mistrza Thorwaldsena, przedstawiający sceną wjazdu Chrystusa do Jerozolimy. Katedra w całości jest dziełem artystów duńskiego złotego wieku, przede wszystkim Bertolda Thorwaldsena, który został w niej pochowany w 1844 r. (od 1848 r. jego grób znajduje się na dziedzińcu muzeum artysty).
Nadzieja, radość, prawda…
Wejdźmy jeszcze do katedralnego przedsionka, współcześnie zaaranżowanego jako specjalna przestrzeń, z której – siedząc na ławeczkach – doskonale widzimy wnętrze kościoła, z centralnym punktem – posągiem otoczonym pomarańczowym ciepłem. W tej przestrzeni umieszczone zostały małe konstrukcje architektoniczne: złoty glob ziemski i drzewo „dobra” – dobrych wartości. Wiszą talerzyki z ich nazwami – nadzieją, radością, prawdą… Na talerzyk z wybraną wartością każdy może położyć kamyczek.
*** Ewangelia św. Łukasza, XI.28 – Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go.
Dodaj komentarz