Kopenhaga
Muzeum Thorvaldsena
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
To coś dla miłośników rzeźby. Nie sposób przejść obok gmachu muzeum Thorvaldsena, nie zauważając go; przyciągają uwagę malowane na elewacjach sceny historycznego powrotu rzeźbiarza do ojczyzny.
Położone jest doskonale, na Wyspie Zamkowej (Slotsholmen) – kolebce Kopenhagi – tuż przy gmachu parlamentu w pałacu Christiansborg. Gdy w 1848 r. zostały uroczyście otwarte jego podwoje, było pierwszym duńskim muzeum sztuki. Poświęcone od początku do końca jednemu artyście – „Wielkiemu Bertelowi” – wybudowane zostało specjalnie na ekspozycję jego dorobku i zbiorów, na które składają się oryginalne modele gipsowe prawie wszystkich jego rzeźb, rysunki, kolekcja malarstwa mu współczesnego, starożytności egipskie, greckie, etruskie i rzymskie, listy, książki, przedmioty osobiste oraz prace innych artystów…
Budowę muzeum (1839 -48) opracował architekt Michael G. Bindesbøll. Powstało w miejscu królewskiej powozowni, której część znajduje się wewnątrz budynku. Muzeum położone jest na planie sześcianu z wewnętrznym odkrytym dziedzińcem, na którym znajduje się grób artysty. Bertel Thorvaldsen zmarł nagle w 1844 r. w wieku 74 lat podczas przedstawienia w Królewskim Teatrze, a jego prochy przeniesiono tutaj z katedry Frue Kirke, w 1848 r. Pokryty bluszczem skromny grób nie nosi żadnej rzeźby. Wszystkie ściany zewnętrzne muzeum otynkowane są na żółto, a charakterystyczną cechą elewacji jest powtarzany motyw portalu o pochyłych bokach i wysokie okna, przez które na rzeźby wpada niezwykłe doprawdy światło. Na dachu, nad 5. bramami wejściowymi podąża monumentalna rzeźba – „Zwycięska czwórka koni” (kwadryga), wykonana przez Hermana W. Bissena w 1848 r. według szkicu Thorvaldsena. W kompleksie połączone są różne style architektoniczne. Odnosi się wrażenie, że „odtworzony” został dom starożytnych. Wrażenie takie podkreślają unikalne, zdobione sklepienia i sufity wszystkich wnętrz, które zajmują ponad 4 tysiące metrów kw. Dekorując je architekt Bindesbøll, uważał, że będą dobrym tłem i kontrastem dla rzeźb. Służyć temu mają również zdecydowane kolory ścian – brązu, pomarańczy, czerni czy zieleni. Unikalność zdobień sufitowych polega na wykorzystaniu elementów wystroju domów starożytnych Rzymian, odkrytych w połowie XVIII wieku w Pompejach i w Herkulanum, a także w pałacu Nerona w Rzymie (Domus Aurea). Zdobienie sklepień wykonane zostało przez ponad 40. młodych artystów i studentów Akademii Sztuki w Kopenhadze z zastosowaniem techniki fresku i malowania na suchym tynku (al secco). W pracach sufitowych brał udział najbardziej znany duński malarz „złotego wieku”, Christen Købke.
Dzieła Thorvaldsena rozsiane są w wielu miejscach: w muzeach, na placach, w kościołach, w parkach i na cmentarzach – w oryginale i w wielu replikach. Gros jego dzieł (ok. 80 pomników, 130 popiersi i 240 reliefów) powstało w czasie czterdziestoletniego zamieszkiwania w Rzymie (1797-1838), w którym artysta dorobił się pięciu pracowni, a pod jego skrzydłami i dłutem uczyli się i pracowali adepci rzeźbiarstwa, wielonarodowościowa i wielojęzyczna grupa. Thorvaldsen był zakochany w osiągnięciach sztuki starożytnych, a rzeźba, w której po mistrzowsku oddał to zauroczenie był Jason i Złote Runo z 1803 r. Dzięki temu dziełu zdobył renomę w środowisku artystycznym. Posypały się zamówienia, jego atelier odwiedzali najsłynniejsi artyści i władcy.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz