Szczecin
Muzeum historii miasta

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Szczecin ulokował muzeum swojej historii w Staromiejskim Ratuszu na Podzamczu, miejscu związanym z uzyskaniem z rąk księcia pomorskiego Barnima I statusu miasta na prawie magdeburskim. Stało się to 3 kwietnia 1243 r.
Już dwa lata później mieszkańcy Szczecina otrzymali książęce zezwolenie na wybudowanie „theatrum”, budynku który był i halą targową i miejscem spotkań miejskiego samorządu. Około 1400 r. ratusz został przebudowany: stanął obecny, gotycki, dwukondygnacyjny budynek z czerwonej cegły, z przesklepioną piwnicą sklepieniami gwiaździstymi i podcieniami arkadowymi dodanymi w ciągu XV w. Zastosowane rozwiązania architektoniczne (wimpergi) czy kształtki cegieł łączą gotycką przebudowę ratusza ze szczecińskim architektem Henrykiem Brunsbergiem (1350-1428).
Po wojnie trzydziestoletniej Szczecin znalazł się w rękach Szwedów. Podczas ostrzelania miasta w połowie XVII w. przez artylerię Brandenburgii, dążącej do wchłonięcia Szczecina w swoją strefę wpływów,* ratusz doznał zniszczeń, po czym został odremontowany w skromnym stylu barokowym. Do 1879 r. był siedzibą władz miejskich. Potem przeznaczono go m. in. na lokale mieszkaniowe i handlowe. Podczas II wojny światowej bombardowanie puściło z dymem całe podzamcze i szczeciński zamek. Ratusz został wewnątrz wypalony. Zniszczeniu uległa więźba dachowa i górny strop. Zawaliła się północna ściana.
Powojenna rekonstrukcja
Od początku lat 50. XX w. na podzamczu trwały intensywne prace archeologów i konserwatorów zabytków. Spośród ruin Starego Miasta zakwalifikowano do odbudowy kilka „budynków”, między innymi kamienicę Loitzów z charakterystycznymi skośnymi oknami klatki schodowej i Stary Ratusz. Już w 1951 r. pod warstwą tynku barokowej elewacji odkryto gotyckie mury ratusza. Odbudowa trwała w latach 1964-74. Z barokowej przebudowy zachowano wolutowy szczyt południowej ściany ponad filarami arkad i barokowy portal wejścia od strony zachodniej. Szczyt ściany północnej jest kompozycją dowolną, sugerowaną średniowiecznymi, gotyckimi zwieńczeniami kaplic kościoła św. Katarzyny w Brandenburgu nad Hawelą, który powstał według planów Henryka Brunsberga.
Piękny, harmonijny gotycki ratusz na szczecińskim Podzamczu oddano po odbudowie na siedzibę Muzeum Historii Szczecina 26 kwietnia 1975 r. Na trzech poziomach to kameralne muzeum dokumentuje historię miasta średniowiecznego, stolicy Księstwa Pomorskiego, okresu szwedzkiego, pruskiego i niemieckiego i wreszcie historię współczesną – XX wieku, przełomowego.
Muzealne ekspozycje
Wystawy mają swoje tytuły – napiszę o nich w kolejnych artykułach:
„Najstarsze karty z dziejów Szczecina”,
„Historia i kultura Szczecina w czasach szwedzkich i pruskich”,
„Hans Stettiner i Jan Szczeciński. Życie codzienne w Szczecinie w XX wieku”.
Towarzyszą im niewielkie, nastrojowe ekspozycje:
„Szczecin jakiego już nie ma”,
„Eugen Dekkert – muzealne atelier”,
„Gabinet biedermeieru”.
Warto wiedzieć
* Przed Ratuszem w 2007 r. ustawiona została rzeźba „Wielki łuk” Bernharda Heiligera (1915-95), dzieło pochodzącego ze Szczecina niemieckiego rzeźbiarza. Rzeźba została przekazana w depozyt szczecińskiemu Muzeum przez Bernhard Heiliger Stiftung w Berlinie.
* Adres: Muzeum Historii Szczecina ul. Księcia Mściwoja II 8.
* Dążenie Prus do zapanowania na całym Pomorzu ziściło się w 1720 r., gdy w wyniku kończących wojnę północną układów pokojowych, przegrana Szwecja odstąpiła Pomorze Szczecińskie i Szczecin Prusom. I co ciekawe król pruski Fryderyk Wilhelm I „wykupił” Szczecin za kwotę dwóch milionów talarów.
Dodaj komentarz