Przy ulicy Marynarki Polskiej w Ustce znajduje się Muzeum Ziemi Usteckiej. Patronuje mu Towarzystwo Przyjaciół Ustki.

W 1995 roku TPU zorganizowało w Bałtyckiej Galerii Sztuki wystawę poświęconą pięćdziesięcioleciu Ustki. Ekspozycja pokazywała historię i życie codzienne miasta, jego rozwój i osiągnięcia w czasie ostatniego pół wieku. Wówczas okazało się, że jest co pokazać. Tak powstała koncepcja budowy muzeum. Miasto przekazało TPU działkę w centrum miasta, na której znajdował się osiemnastowieczny ryglowo-szachulcowy budynek, niemal doszczętnie zniszczony. Ruinę tę rozebrano i w 1996 roku rozpoczęto budowę muzeum – repliki starego budynku. Bardzo duży wkład wnieśli członkowie TPU oraz mieszkańcy Ustki, którzy swoją pracą społeczną wspomagali budowę. 27 czerwca 2000 roku Muzeum Ziemi Usteckiej zostało otwarte.

Piękny to budynek, a zbiory ma pokaźne. Na parterze i pierwszym piętrze znajdują się dwie sale wystawowe, a na poddaszu niewielka salka konferencyjna i pomieszczenia biurowe. Mieści się tu siedziba TPU. Odbywają się spotkania z ciekawymi ludźmi, lekcje historii dla dzieci i młodzieży. Sala na parterze mieści wystawę stałą. Dotyczy ona dawnej i współczesnej historii Ustki. Prezentowane są eksponaty i fotografie miasta z przełomu XIX i XX wieku. Jest wiele zdjęć i pamiątek po zlikwidowanej Stoczni „Ustka”. Wiele tu modeli łodzi, kutrów, trawlerów, słynnych łodzi ratunkowych z laminatu, elementy wyposażenia kutrów, dyplomy, medale pamiątkowe, sztandary. Wśród zbirów są zabytkowe pralki, tzw. dzwony, poniemiecki sprzęt fotograficzny, maszyny do pisania, dziewiarstwa i szycia, stuletnie łyżwy i strój kąpielowy z początku XX wieku. Są stroje ludowe, garnki, naczynia, zastawy i wiele sprzętu gospodarstwa domowego.

Na pierwszym piętrze organizowane są wystawy czasowe. Prezentowane są prace fotograficzne i malarskie artystów z Ustki i innych miast. Pokazywane są prace z cyklu: „Kobiety w Ustce”, „Pasje Ustczan”, „Ustka, moja mała Ojczyzna”. Latem organizowana jest wystawa bursztynu.

Warto wiedzieć

W muzeum zaprezentowano legendę o Syrence Usteckiej. Opowiada ona o najbiedniejszej usteckiej wdowie, która nazywała się Marusza Skoczkowa. Jej syn Gwido wypłynął w morze na okręcie żaglowym kupca Prospera, aby zarobić na utrzymanie matki i swoje. Długo nie wracał i biedna wdowa wypatrzyła oczy, spoglądając w morską dal. Ulitowała się nad nią Bryzga Rosowa. Codziennie przynosiła opuszczonej kobiecie łososia, a któregoś dnia rzekła:

Bryzgi Rosowej posłuchaj rady
Jutro nim z morza blask wstanie blady
Przetrzyj źrenice rybią wątrobą
Mija niedola, szczęście przed tobą

Kiedy Marusza wykonała polecenie tajemniczej mieszkanki morza, cudownie odzyskała wzrok i dostrzegła powracający szkuner, na pokładzie którego znajdował się jej syn.

Przeczytaj także...

Ustka. Spacerem po ulicach i zaułkach

Autorka: Barbara Górecka

Ustka wschodnia to część miasta z fragmentami starej rybackiej osady, promenadą, częścią uzdrowiskową, starym kościołem, portem, bazą sanatoryjną i hotelową. Główną arterią starej Ustki jest ul. Marynarki Polskiej. Ni to ulica, ni to deptak.

Ustka. Pięć nadmorskich pomników

Autorka: Jolanta Głodowska

Najstarszm z pięciu pomników w Ustce jest „Umierający wojownik” z 1922 r. Najmłodszym – odsłonięta niedawno ławeczka Ireny Kwiatkowskiej. Najbardziej obfotografowanym – pomnik Bryzgi Rosowej, czyli tutejszej Syrenki.

Ustka. Nabrzeże portowe dzisiaj…

Autorka: Barbara Górecka

Falochrony, zwane popularnie „molami”, są ulubionym miejscem spacerowym wczasowiczów. Ładnie się prezentują stąd latarnia ustecka oraz promenada. Niestety, nie udało mi się zobaczyć zachodzącego słońca, bo dni mojego pobytu były pochmurne.

Poczytaj więcej o okolicy:

Ustka. Bateria Blüchera w zimowej szacie

Ustka. Zimowy spacer przez nadbałtyckie plaże

Ustka. Stoją pomniki przy promenadzie

Ustka. Nabrzeże portowe dzisiaj...