Wilno
Bursztyn, skarb narodowy Litwinów
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dodam, że uzyskiwany z bursztynu olej dodaje się do najlepszych gatunków mydła. A drobiny bursztynu do dobrego kadzidła używanego w kościołach i cerkwiach. W ochrzczonej Litwie poddani mieli nawet obowiązek zbierania bursztynu dla kościołów i władców, przy czym za zatrzymanie dla siebie nawet maleńkich kawałków groziła kara śmierci.
Bursztyn ma obronną moc
Tradycje wyrabiania z bursztynu amuletów i ozdób na ziemiach współczesnej nam Litwy sięgają co najmniej okresu środkowego neolitu i epoki brązu. Na III tysiąclecie p.n.e. datowany jest fantastyczny zbiór brył i bryłek bursztynu oraz wyrobów i ozdób z niego o łącznej wadze ponad 75 ton (!!!) odkryty w połowie XIX w. przez archeologów w pobliżu Judokrantė na Mierzei Kurońskiej. Ówcześni mieszkańcy tych ziem, a także starożytni Bałtowie wierzyli, że amulety z bursztynu oraz totemy chronią przed chorobami i różnymi nieszczęściami. Słowo gintaras – litewska nazwa bursztynu, pochodzi od czasownika ginti – bronić. Dodam, że bałtycki bursztyn występuje w wielu barwach i ich odmianach.Oprócz najczęściej spotykanej miodowej lub słomkowej, przeźroczystej – czasami z zatopionymi w nim owadami, nasionami lub kawałkami roślin – lub matowej, jest bursztyn biały, zielony, a także najrzadszy i najdroższy – błękitny. Tę barwę nadała mu zawartość żelaza. Według litewskich badań i obliczeń, w statystycznej tonie wydobytego bursztynu znajduje się zaledwie kawałeczek jego odmiany błękitnej.
Skarby w staromiejskiej piwnicy
Są oczywiście kolekcjonerzy i pasjonaci tej skamieniałej żywicy oraz artyści wykonujący z niej przepiękną biżuterię oraz pamiątki. I mają swoje stowarzyszenia, także międzynarodowe. Na Litwie do ich czołówki należą Virginija i Kazimieras Mizgiris, właściciele galerii i muzeum bursztynu w Nidzie, a także dwu galerii oraz muzeum w Wilnie. Ich pierwsza litewska galeria bursztynu powstała w 1991 roku, w Nidzie, w pobliżu Domu Tomasza Manna – niemieckiego pisarza – noblisty, który mieszkał w nim na początku lat 30. XX w. W dwa lata później, w 1993 r. także w Nidzie powstały Galeria i Muzeum Bursztynu. Następnie przyszedł czas na Wilno. Do części muzealnej Gintario Galerija Muzejus V. i K. Mizgiris’ów schodzi się w dół stromymi schodami. Pomieszczenie nie jest wielkie, ale ekspozycja, z wykorzystaniem odkrytych reliktów sprzed ponad 5. wieków, bardzo ciekawa. Obejrzeć można zarówno odnalezione w tej piwnicy stare piece garncarskie i ceramikę, jak i zbiory bursztynu. Wielkie jego „kęsy”, różne odmiany, także kolorystyczne, pochodzące z wykopalisk amulety i ozdoby oraz współczesną biżuterię artystyczną i pamiątki wykonane z bursztynu, przeważnie łączonego ze srebrem, bo to najlepiej pasujący do niego metal szlachetny, chociaż ładnie prezentuje się również w złocie.
Dodaj komentarz