Kalisz
Od bernardynów do jezuitów
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Po sekularyzacji klasztoru kościołem pobernardyńskim w Kaliszu kolejno zarządzało pięciu rektorów. Za rządów księdza Jasińskiego kościół stał się centrum życia religijnego inteligencji katolickiej. W styczniu roku 1919 Stanisław Zdzitowiecki, biskup diecezji kujawsko-kaliskiej, wystąpił do Stolicy Apostolskiej o przekazanie pobernardyńskiego zespołu klasztornego jezuitom.
Kaliscy jezuici
W XVI wieku ziemia kaliska była pod wpływem niezależnych od papieża ruchów religijnych utworzonych przez Marcina Lutra, Jana Kalwina, braci polskich i braci czeskich. Dla walki z reformacją gnieźnieński arcybiskup Stanisław Karnkowski na prośbę kaliskiej rady miejskiej i miejscowych duchownych sprowadził do Kalisza w roku 1583 zakon jezuitów, dla których zobowiązał się wystawić kościół i kolegium. Zakon jezuitów został powołany do obrony i szerzenia wiary przez publiczne kazania i nauczanie religii.
Projekt zabudowań dla jezuitów przy ulicy Sukienniczej stworzył włoski architekt z tego zakonu Jan Maria Bernardoni a pracami budowlanymi kierował Albin Fontana.
Ten ostatni przeprowadził również remonty kościołów pw. św. Mikołaja i pw. św. Stanisława w Kaliszu.
Gmach kolegium zbudowano w latach 1586-91, szkołę i bursę, oraz kościół pw. św. Stanisława i św. Wojciecha w latach 1592-97. Naukę w kaliskim kolegium pobierało na wysokim poziomie wiele wybitnych osób. Między innymi Augustyn Kordecki obrońca Jasnej Góry i prymas Jan Wężyk.
Od roku 1613 w Kaliszu przebywał jezuita Karol Malapert. Astronom o europejskiej sławie uczył matematyki i obserwował plamy na słońcu w pierwszym obserwatorium astronomicznym w Polsce. Pierwszy raz posłużył się lunetą z paralaktycznym montażem własnej konstrukcji. Dziś na podobnej zasadzie działają współczesne lunety.
W roku 1773 rozwiązano zakon jezuitów i zakonnicy opuścili Kalisz. Jednak w roku 1919 biskup diecezji kujawsko-kaliskiej Stanisław Zdzitowiecki wystąpił do Stolicy Apostolskiej z prośbą o przekazanie pobernardyńskiego zespołu klasztornego (działającym znów od 1814 r.) jezuitom. Zgodę wydał Achilles Ratti, wtedy nuncjusz apostolski w Polsce, a później papież Pius XI.
W latach 1920-23 nowi gospodarze poddali obiekt renowacji. Dobudowali piętro nad budynkiem klasztornym przy rzece i połączyli go łukiem nad bramą z kompleksem zabudowań. Założyli kolegium i otwarli nowicjat, który w roku 1987 przeniesiono do Gdyni. Potem przeprowadzono prace remontowe i przeznaczono część klasztoru na dom rekolekcyjny. W miejscu tym przez cały rok prowadzone są rekolekcje i sesje formacyjne.
W roku 1993 kościołowi podarowano obraz Jezusa Miłosiernego. Od tego momentu stał się ośrodkiem kultu Miłosierdzia Bożego. W roku 1998 świątynia została podniesiona do godności Sanktuarium Serca Jezusa Miłosiernego.
* * *
Kościół dostępny jest przed i po mszy.
Dodaj komentarz