Ustka
Spacerem po ulicach i zaułkach
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Namiastka dworca
Od skweru idziemy w kierunku widocznej wieży kościoła. Kościół pochodzi z 1885 roku i jest pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela. Tu przy ulicy Portowej zlokalizowany jest dworzec autobusowy. Ładnie to brzmi, ale jest to tylko mała wiata z ławeczką, a w niej rozkłady jazdy. Obok stoi budka „kasowa” czynna tylko w sezonie. Poza sezonem kasa otwierana jest na kilka godzin, w czasie zmiany turnusów sanatoryjnych. O dniach i godzinach otwarcia, kuracjusze są informowani w swoich obiektach. Na skwerze za dworcem autobusowym stoi następny pomnik, a nawet dwa. Jeden to potężny głaz w kształcie serca ułożony na postumencie, ale nie wiem na jaką to okazję, bo napisu nie znalazłam. Obok na tym samym skwerku stoi pomnik poświęcony Pożarnikom Polskim – bohaterom walki o polskość Ziem Zachodnich i Północnych.
Ratusz ze szkolną tradycją
Za kościołem, a na przeciw cmentarza jest Ratusz Miejski. Budynek zaprojektowano w 1910 roku jako szkołę. Projektantem budynku był Friedrich Engelbrecht, radca budowlany z Bydgoszczy. Nie wziął on pieniędzy za wykonanie projektu, więc ówczesny przewodniczący gminy Ustka podarował mu srebrną zastawę stołową. Budynek prezentuje styl eklektyczny i secesyjny. Zbudowany został w latach 1911-12. Wtedy należał do najbardziej monumentalnych budowli we wsi Ustka. Wyglądem przypomina średniowieczny zamek. Do 2004 roku mieściła się w budynku ratusza szkoła. Do 1945 roku była szkoła niemiecka, a później już polska. Szkoła niemiecka posiadała własną łódź żaglowo-wiosłową do nauki żeglarstwa. Łódź podarował brat cesarza Wilhelma II – książę Henryk.
Obelisk artysty
Ustka zachodnia to nowe osiedla mieszkaniowe i pensjonaty, czyli zaplecze noclegowe. Na wydmach stoją dwa ładne osiedla. Przy drodze prowadzącej do plaży zachodniej postawiono pomnik poświęcony Mieczysławowi Kościelniakowi. Tak też nazywa się ulica. Mieczysław Kościelniak był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W czasie wojny był więźniem obozów koncentracyjnych. Tam narysował około 300 prac przedstawiających współwięźniów. Przyjaźnił się ze św. Maksymilianem Kolbe. W maju 1945 roku trafił do armii amerykańskiej. Mimo zaproszenia do pozostania za oceanem, wrócił do Polski. Na tablicy pamiątkowej napisano że, mieszkał w Ustce w latach 1975-90. W biografii artysty wyczytałam jednak zupełnie inne daty oraz inna liczba prac wykonanych w obozach… Nie mnie jednak dociekać prawdy. Pewne jest, że Kościelniak zmarł 5 marca 1993 roku w Słupsku, gdzie od kilku lat mieszkał. Pochowany został na cmentarzu w Ustce. W sprawie tego obelisku również zdania mieszkańców Ustki były podzielone – czy na niego zasłużył, czy też nie.
W zachodniej części jest jeszcze jeden obelisk. Stoi przed Szkołą Podstawową nr 1 i jest poświęcony jej patronowi, żeglarzowi Kapitanowi Leonidowi Telidze. Tablicę ufundowali rodzice, nauczyciele i młodzież. Odsłonięto ją w 1971 roku.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz