Międzygórze
Stacja klimatyczna u stóp Śnieżnika
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Położona głęboko w dolinie u stóp Masywu Śnieżnika leśna osada drwali przekształciła się w letniskową wioskę za sprawą księżnej Marianny Orańskiej, żony Albrechta Hohenzollerna.
To ona zagospodarowała Międzygórze, zwane wtedy Wölfelsgrund. Pod jej rządami zaczęto budować drewniane domy gościnne, gospodę. Zagospodarowano tereny wokół znajdującego się na skraju miejscowości wodospadu Wilczki, powstało schronisko na Śnieżniku. Można było wynająć przewodnika na Śnieżnik, do wodospadu, a nawet znaleźć tragarzy, którzy poniosą lektykę.
W 1882 roku doktor Heinrich Janisch stworzył w Międzygórzu ośrodek leczenia chorób płuc o charakterze stacji klimatycznej i zbudował istniejące do dziś sanatorium (obecnie Gigant). W końcówce XIX wieku miejscowość zyskała popularność także zimą. Atrakcją były zjazdy „rogatymi saniami” i na nartach z Czarnej Góry i Śnieżnika. Lata świetności dla kurortu to okres międzywojenny: było tu 10 hoteli, 15 pensjonatów i sanatorium ze 100 miejscami noclegowymi. Sportom i rozrywkom służyły skocznia narciarska, tory saneczkowe, basen i kąpielisko.
Współcześnie
Po 1945 roku nie zniszczona w czasie wojny miejscowość pozostała letniskiem, w znacznej mierze zarządzanym przez FWP. Teraz większość zabytkowych pensjonatów jest w rękach prywatnych, ładnie odremontowane nadają Międzygórzu „tyrolski” charakter. Latem to doskonały punkt wypadowy w Masyw Śnieżnika, zimą – dla turystyki narciarskiej. Na zjazdy na przygotowanym stoku mogą liczyć początkujący (łatwy stok, 300 m), albo ci, którzy zdecydują się na dojazdy do Czarnej Góry.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz