Międzygórze
Wodospad i kanion Wilczki
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Do 1997 roku był to najwyższy wodospad w naszych Sudetach. Jednak wielka woda, która niżej spowodowała powódź stulecia, zerwała sztuczny próg przegradzający Wilczkę.
Wiedziano o nim, że jest, nie przypuszczano, że jest aż tak wysoki. Ubyło aż pięć metrów i wodospad skrócił się z 27 do 22 m. I okazało się, że wyższy jest Wodospad Kamieńczyka w Karkonoszach. Wodospad Wilczki stracił prymat.
Żeromskiego tu nie było
Wprowadzając na Ziemiach Odzyskanych nowe nazwy rzeczkę Wölfel nazwano Wilczką, a istniejący na niej wodospad – Wölfelsfall – Wodogrzmotami Żeromskiego. Nazwa ta jednak się nie przyjęła (Żeromski nigdy też nie odwiedził nazwanej jego imieniem kaskady), wyparła ją niewydumana i bezpośrednio tłumacząca niemiecką – Wodospad Wilczki.
W rezerwacie przyrody
Wodospad znajduje się na skraju Międzygórza u stóp Masywu Śnieżnika. W 1958 roku utworzono tu rezerwat przyrody, który znalazł się potem na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Ochronie podlega około 3 ha wokół kaskady, kotła i przełomu rzeczki, zwanego kanionem amerykańskim. Jego pionowe skały osiągają nawet 25 m. Wokół rośnie stary las.
Dwa wieki turystyki
Pierwsza wzmianka o atrakcjach tego miejsca pochodzi z 1781 roku i od tego czasu wodospad był popularnym celem wycieczek kuracjuszy z Lądka (Bad Landeck) czy Długopola-Zdroju (Bad Langenau). A mieszkańcy Międzygórza (zwanego wtedy Wölfelsgrund), zaczęli czerpać solidne zyski z oprowadzania i podejmowania gości. Za gospodarskich rządów Marianny Orańskiej ponad wodospadem urządzono romantyczny park z fontanną, później dobudowano pomosty i schodki na punkty widokowe oraz na dno wąwozu. I pobierano opłaty za zwiedzanie! Te instalacje się jednak nie zachowały.
Dziś za darmo
Obecnie są tu wyznaczone przejścia, punkty widokowe i pomost ponad wodospadem. Ustawiono tablice przyrodniczych ścieżek edukacyjnych. Przy drodze jest parking, wstęp bezpłatny.
Warto wiedzieć
* Rzeka Wilczka ma źródła na Hali pod Śnieżnikiem, ok. 1155 m n. p. m.
* Poniżej kanionu Wilczka wpływa do szerokiej doliny, którą w latach 1905-09 przegrodzono tamą i zbudowano zbiornik retencyjny. Tama ma 102 m długości i 29 m wysokości i 3 m szerokości w koronie. Prowadzi przez nią zielony szlak turystyczny. Tama zamykana jest tylko w czasie zagrożenia powodziowego.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz