Białowieża
Stulecie parku narodowego
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Białowieski Park Narodowy, ostatni w Europie obszar lasów pierwotnych, rozpoczął w br. upamiętnianie stulecia istnienia.
Nie jest to jeszcze rocznica ścisła, gdyż istniejący już od kilku lat wcześniej rezerwat, Parkiem Narodowym w Białowieży stał się dopiero 11 sierpnia 1932 r. A restytuowany został on 21 listopada 1947 r.
Transgraniczna ostoja
Jest to drugi, chronologicznie, po Pienińskim, park narodowy w Polsce, a jego Obszar Ochrony Ścisłej wpisano w 1979 r. na Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 1992 r. ten status dziedzictwa światowego rozszerzony został na przylegający do niego od wschodu, po drugiej strony granicy państwowej, liczący 4500 ha, fragment białoruskiego parku narodowego „Biełowieżskaja Puszcza”. W ten sposób powstał jeden z siedmiu na świecie i trzech w Europie transgraniczny obiekt światowego dziedzictwa ludzkości. Po II wojnie światowej teren Puszczy Białowieskiej podzielony został bowiem na dwie części.
Mniejszą, obejmującą nieco ponad 42 proc. jej całkowitej powierzchni, czyli ok. 1500 km kw. przypadła na mocy osobistej decyzji Stalina Polsce, zaś większa, wschodnia część ZSRR, a obecnie niepodległej Republice Białoruś.
Zamieszkana od neolitu
Historia tej pierwotnej puszczy i osadnictwa w niej ludzi sięga 4,5 tys. lat. Najstarsze ślady obecności ludzi w tej puszczy pochodzą z neolitu. Świadczą o tym znalezione narzędzia z krzemienia, kamienne toporki i resztki naczyń. Od I wieku p.n.e. do V wieku n.e. były w niej już ludzkie osady.
Potwierdzają to odkryte dymarki do wytopu żelaza z rudy darniowej, ślady wypalania węgla drzewnego i hodowli bydła domowego. W średniowieczu puszcza była m.in. terenem łowieckim dla władców, możnych i miejscowej ludności. A także pozyskiwania drewna. Jego rabunkowy wyrąb miał miejsce podczas okupacji niemieckiej zarówno w latach I, jak i w nieco mniejszym zakresie II wojny światowej.
Inicjatywy z pomyślnym finałem
Pierwsze plany utworzenia w puszczy otaczającej Białowieżę i jej nieco dalsze okolice parku narodowego powstały już w 1916 roku, nie zyskały jednak odpowiedniego poparcia. Pomysł ochrony chociażby części tego wielkiego kompleksu leśnego, składającego się jeszcze w XVI w z kilku sąsiadujących ze sobą puszcz, wrócił w trakcie liczenia w 1919 roku białowieskich żubrów.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- Więcej ciekawych relacji podróżniczych i informacji turystycznych na portalu Stowarzyszenia Dziennikarzy – Podróżników „Globtroter„
- strona Białowieskiego Parku Narodowego
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz