Białowieża
Stulecie parku narodowego

W naszym kraju obchody stulecia Białowieskiego Parku Narodowego i związane z nim imprezy oraz wydarzenia rozpoczęły się już na początku tegorocznej części minionej zimy. Obecnie zakłóca je kryzys migracyjny.
fot: Cezary Rudziński
Białowieża. Stulecie parku narodowego
Z bogatej fauny najsłynniejsze są żubry, najpotężniejsze dzikie zwierzęta w Polsce. W sumie kilkaset sztuk, co stanowi ich największą wolnościową populację na świecie.
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
  • Białowieża. Stulecie parku narodowego
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Dopiero jednak 29 grudnia 1921 r., z inicjatywy polskich przyrodników i leśników na czele z prof. Władysławem Szeferem, Ministerstwo Rolnictwa i Dóbr Państwowych wydzieliło leśnictwo, później przekształcone w nadleśnictwo, w którym 5 oddziałów leśnych stało się rezerwatem ścisłym. A inne, w widłach rzek Narewki i Hwoźnej, rezerwatem częściowym. Ta data stanowi podstawę, czy pretekst, do rozpoczęcia obchodów stulecia Białowieskiego Parku Narodowego już w br. Bo do jego faktycznego powstania upłynęło jeszcze kilka lat. W 1923 r. rozpoczęto prace badawcze i całe nadleśnictwo Rezerwat objęto ścisłą ochroną przyrody.

Wreszcie park narodowy

4 sierpnia 1932 r. nadleśnictwo to przekształcone zostało w Park Narodowy w Białowieży. Początkowo o powierzchni 4693 ha. Podlegał on Dyrekcji Lasów Państwowych w tej wsi, ale opiece naukowej Zakładu Doświadczalnego Lasów Państwowych w Warszawie. Obecną nazwę Białowieski PN otrzymał 21 października 1947 r. Dołączono do niego wówczas łąki nad rzekami: Narewką, która stała się zachodnią granicą parku i Hwoźną – granicą północną. Wschodnią była i jest granica państwowa. W 1996 r. powierzchnię parku powiększono do 10 502 ha, przyłączając od niego części dwu sąsiednich nadleśnictw. Utworzono też otulinę parku o powierzchni 3224 ha.

Wśród jego drzew dominują świerki i graby, mniejsze powierzchnie zajmują olchy, sosny, brzozy, dęby i jesiony. Nie brak też mniejszej roślinności. Z bogatej fauny najsłynniejsze są żubry, najpotężniejsze dzikie zwierzęta w Polsce. W sumie kilkaset sztuk, co stanowi ich największą wolnościową populację na świecie. Żyją one w obrębie Ochronnego Ośrodka Hodowli Żubrów o pow. prawie 275 ha, w którym znajduje się hodowla zamknięta. Reszta zaś, jako hodowla wolna, na terenie całego, około 130 tys. ha, obszaru całej polskiej części Puszczy Białowieskiej.

Po drugiej stronie granicy

Jak już wspomniałem, przylega do niej część białoruska, z rezerwatem – parkiem narodowym. W obu częściach puszczy byłem już po kilka razy, zwiedzając w niej najcenniejsze i najbardziej godne uwagi miejsca, a także muzea, gdyż są one zarówno w polskiej jak i białoruskiej części. I oba są godne uwagi. Pisałem o nich zresztą już parokrotnie, dodając mnóstwo zrobionych tam zdjęć, a teksty te są nadal do przeczytania na naszych stronach. W białoruskiej części parku najpopularniejsze jest Gospodarstwo Dziadka Mroza, jak na wschodzie nazywany jest św. Mikołaj oraz jego towarzyszki Snieguroczki (Śnieżynki).

Zajmuje ono prawie 15 ha puszczańskiej polany, na której głównym obiektem jest siedziba gospodarza. Zimą w czerwonym płaszczu wyszywanym złotem, latem w białej szacie, z białą brodą i wąsami, wita on gości w towarzystwie ubranej w błękitno-biały, ludowo-baśniowy strój. Snieguroczka ma także własny dom. W jego pobliżu stoją dwa drewniane budynki „Skarbców”, w których gromadzone są tysiące listów nadchodzących od dzieci, ich niezliczone rysunki oraz stare, zabytkowe sprzęty domowe i gospodarcze z regionu puszczy. Jest również młyn, który „mieli troski i kłopoty” oraz wysoki świerk pełniący przez cały rok rolę noworocznej choinki. A na terenie gospodarstwa ponadto duża, plenerowa galeria drewnianych rzeźb: postaci z bajek, wszystkich miesięcy w roku z ich białoruskimi nazwami, zwierząt itp. Z wizytą „u Dziadka Mroza” byli już, do czasu mojego ostatniego tam pobytu kilka lat temu, goście z 70 krajów świata. A w zimie, przynajmniej przed pandemią, bywało ich do 8 tysięcy dziennie!

Wiskule: tu zlikwidowano sowieckie imperium zła

Atrakcją wschodniej części puszczy jest białoruski rządowy ośrodek Wiskule (Віскулі), w którym 8 grudnia 1991 roku – wkrótce będzie 30-lecie! – prezydenci: Białorusi – Stanisław Szuszkiewicz, Rosji – Borys Jelcyn i Ukrainy Leonid Krawczuk podpisali akt likwidacji ZSRR.

Czytaj dalej - strony: 1 2 3

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij