Rzym
Święty Wawrzyniec za murami
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dojmująca cisza podkreślona półmrokiem i szarością kamienia panuje w tym kościele. Słońce skąpo dociera do jego wnętrza przez niewielkie okna.
Spokojna, surowa i prostolinijna jest ta świątynia cmentarna, stojąca na podziemnym cmentarzu, katakumbach Cyriaki. Sąsiaduje z utworzonym w XIX w. miejskim cmentarzem Verano. Ślubów się tutaj nie udziela. Turyści są wielką rzadkością.
Jeden z najstarszych kościołów
Św. Wawrzyniec za murami (San Lorenzo fuori le mura) należy do najstarszych kościołów chrześcijańskich w Rzymie. Bazylika wywodzi się z światyni konstantyńskiej, chociaż z tej pierwszej budowli wzniesionej na początku IV w. nic nie pozostało. Zbudowana z inicjatywy Konstantyna Wielkiego, pierwszego rzymskiego cesarza, który przeszedł na chrześcijaństwo bazylika memorialna św. Wawrzyńca była jedną z wielu świątyń chrześcijańskich powstałych w pierwszych latach wolności religijnej, wprowadzonej edyktem mediolańskim w 313 r. przez Konstantyna Wielkiego i Licyniusza ? władców zachodniej i wschodniej części Imperium.
Pod opieka świętego Wawrzyńca
Wawrzyniec, pochodzący prawdopodobnie z Hiszpanii, był w Rzymie diakonem w okresie rządów cesarza Waleriana, walczącego z chrześcijaństwem edyktami. Edykt z 258 r. nakazał karać śmiercią każdego, kto nie składał ofiar rzymskim bóstwom. Ponieśli wówczas śmierć ? przez ścięcie mieczem ? papież Sykstus II i czterej jego diakoni, a w cztery dni później, 10 sierpnia 258 r. diakon Wawrzyniec zginął śmiercią męczeńską na rozżarzonych węglach, na ruszcie. Krata rusztu stała się jego atrybutem.
Nad grobem męczennika
Bazylika konstantyńska trwała do IX w., a już w końcu VI w. papież Pelagiusz II wzniósł obok, dokładnie nad grobem męczennika nową. Podzielona na trzy nawy dwunastoma kolumnami korynckimi ozdobionymi liśćmi akantu, z galerią na pierwszym piętrze, drewnianym stropem, pod który wyciągnięte zostały ściany z oknami, jakby wsparte na tych kolumnach. Wzór z trzema oknami powtórzony został ponad wejściem. Absydę zdobiły mozaiki, których bogactwo jest jeszcze teraz widoczne na łuku triumfalnym. Mozaika przedstawia Chrystusa w otoczeniu świętych: Pawła, Stefana i Hipolita z lewej strony, Piotra i Wawrzyńca z prawej, a towarzyszy im Pelagiusz II, ofiarujący model kościoła.
Kiedyś bazylika, dziś prezbiterium
Ta autentycznie piękna bazylika jest od XIII w. częścią prezbiterialną kościoła, który przeszedł całkowitą transformację za papieża Honoriusza III. Zmieniona została jego orientacja. Do ściętej absydy bazyliki pelagiańskiej dobudowana została ogromna część nawowa dla wiernych, podzielona na trzy dwunastoma wysokimi kolumnami z jońskimi kapitelami. Dwie budowle połączono nieistniejącymi absydami.
Poczytaj więcej o okolicy:
Komentarze: 3
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Naprawdę, piękny kościół. Naprawdę bardzo stary i naprawdę – nie zadeptywany przez turystów.
Wybieram się do Rzymu we wrześniu 2020 r., czuję się już zachęcony do zwiedzenia tej bazyliki. Komentarz bardzo ciekawy – jedna tylko uwaga – na mozaice na pewno nie ma podobizny św. Stefana – króla Węgier – lecz św. Szczepana – pierwszego diakona i męczennika.
Małgorzata .Ja podobnie czuje że powinnam zwiedzić ta bazylikę zwłaszcza że moje nazwisko to Wawrzynczak dobrze byłoby przywieźć piękne wspomnienia z tego miejsca pamiątki i opowiedzieć tym którzy nie wiedzieli lub nie słyszeli o tym miejscu .Tylko powiem że mój brat był w Hiszpanii też bym chciała w saragosse w Monserat piękne miejsca i jak się spotykamy to każe mu sobie opowiadać i oglądać zdjęcia ma też taka figurkę czarnulki tak ja zdrobniale nazywają .życzę sobie bym mogła takie piękne miejsca zwiedzić oglądać i widziec że są i jakie przeróżne z tymi miejscami historię pozdrawiam .