Kamieniec Podolski
Warownia na kresach Rzeczypospolitej
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Fortecę ze Starym Miastem – obie te części Kamieńca stanowią rezerwat archeologiczno – historyczny, gdyż w II połowie XIX wieku centrum miasta przeniesiono na położone na południe od nich miejsce, tzw. Nowy Plan – łączy wspomniany przesmyk oraz wysoki Most Turecki. Ten drugi zbudowany został zresztą jeszcze przed poddaniem miasta Turkom. A przez nich tylko przebudowany z użyciem kamieni z rozebranego klasztoru karmelitów bosych. Do ważnych momentów w dziejach fortecy nazywanej Starym Zamkiem, należała jej rozbudowa zapoczątkowana w końcu XIV w przez wojewodę krakowskiego Spytka z Melsztyna.
Obronne śluzy i nowy zamek
W XV w. przybyło jej 10 baszt, z których tylko dwie nie zachowały się do naszych czasów. Mniej znany jest fakt, że kamieniecki system obronno-hydrologiczny był jednym z najdoskonalszych w średniowiecznej Europie. Dzięki wspomnianym już śluzom obok bram Polskiej i Ruskiej, wody Smotrycza ulegały spiętrzeniu i zalewały głębiej kanion rzeki oraz jedyną drogę do fortecy. I przekształcała się ona w nie do zdobycia twierdzę na wyspie. Kolejna rozbudowa, na początku XVI wieku, spowodowała znaczne wzmocnienie fortecy i wzniesienie dwu kolejnych baszt, m.in. Papieskiej, zbudowanej za środki przekazane przez papieża Juliusza II. To tylko przykłady z dziejów tej słynnej fortecy. Na przełomie XVII i XVIII w, gdy pojawiły się silniejsze rodzaje artylerii, wzniesiono drugą część twierdzy, Nowy Zamek. Z niego zachowało się najmniej. Przede wszystkim bastiony, ziemne wały oraz podziemne korytarze i tunele. Natomiast ze Starego Zamku większość murów obronnych, 11 baszt i wież oraz sporo budowli wewnętrznych. Widok tego kompleksu od strony Starego Miasta jest wyjątkowo piękny.
Dodaj komentarz