Tułowice
Wyniosły płac i słynna manufaktura
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Tułowice leżą niedaleko Opola, nad rzeczką Ścinawą Niemodlińską. Warto zobaczyć tu pałac wzniesiony w 1879 roku. Neorenesansowy, z bogatym wystrojem architektonicznym i zapleczem dworskim. Obecnie to internat Technikum Leśnego.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1447 r. i mówi o istnieniu w Tułowicach parafii św. Rocha. Nazwa Tułowice pochodzi od imienia Tilo, niestety nie zachowały się żadne dane na jego temat. Jednym z nielicznych śladów po dawnych panach jest zachowana przy murze kościoła parafialnego płyta nagrobna Heinricha von Dreske zmarłego w 1598r.
Ostatni dziedzic-dysydent
Dobra tułowickie mają skomplikowaną historię rodową. W były własnością górnośląskiej rodziny von Bischofsheimów, którzy posiadali jeszcze kilka sąsiednich majątków. W XVI wieku wieś przeszła w ręce Mikołaja Dobischowskiego, potem przejął je Jan Pange z Sadów koło Niemodlina. W 1604 r. Polixena von Puckler kupiła Tułowice za 16 250 talarów. Dalej władali tu Praschmowie, by w 1835 oddać majątek Ernestowi von Frankenberg-Ludwigsdorf. Kolejny członek rodziny Ludwigsdorfów zlecił przebudowę pałacu. Majątek tułowicki w latach 30. XX wieku został odebrany von Frakenbergowi za to, że pozostawał w opozycji do reżimu hitlerowskiego. Ostatni dziedzic Konrad von Fankenberg zmarł bezpotomnie śmiercią samobójczą podczas ucieczki do Szwajcarii.
Internat w dworskim obejściu
Pałac przebudowany w 1879 r. przez hrabiego Fryderyka Frankenberg-Ludwigsdorf według projektu wrocławskiego architekta Carla Ludeckego. Posiadłość charakteryzuje się bogatym wystrojem architektonicznym, zbudowana jest na planie litery U z wieżą bramną na środku głównego skrzydła. Pałac otoczony jest zabytkowym parkiem (wpisanym do Rejestru Zabytków Dóbr Kultury), a w nim m. in. cypryśnik błotny liczący 160 lat. W pobliżu dawny młyn wodny, czworaki, stajnia, bażanciarnia, cmentarz dla psów. Obecnie na terenie pałacu znajduje się internat Technikum Leśnego.
Słynna manufaktura tułowickiej porcelany
W XVIII wieku w Tułowicach panował ród von Praschma. Hrabia Johann Nepomuk I Praschma, żeniąc się z Marią Anną Zierotin stał się właścicielem Niemodlina oraz Tułowic. To on rozwinął tułowicki przemysł: huty żelaza, młyny, cegielnie. W roku 1813 w przyzamkowych stajniach założył pierwszą wytwórnię tułowickiego fajansu. W roku 1842 hrabia Ernst von Franckenberg-Ludwigsdorf zainicjował tu produkcję delikatnego czarnego fajansu. Słynna na całym świecie manufaktura porcelany tułowickiej to późniejsze dzieło rodu Schlegelmilchów z Turyngii, którzy kupili zakład od Franckenberga w roku 1889. Fabryka produkowała do 23 stycznia 1945 roku, dziś jej wyroby cenione są wśród kolekcjonerów. Po wojnie zakład działał jako Fabryka Porcelitu „Tułowice”.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz