Mariańskie Porzecze
Barokowa perełka ukryta w drewnie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Wszystkie ściany pokrywa malarstwo iluzjonistyczne, co oznacza, że zarówno figury świętych i aniołów jak też namalowane elementy architektoniczne, a także kwiatowa ornamentyka sprawiają wrażenie trójwymiarowości. Nadaje to wnętrzu więcej przestrzeni i zdecydowanie urozmaica jego wystrój. Malarstwo to typowe dla sztuki barokowej, odnowione w latach osiemdziesiątych, wywiera na przybyszu przygotowanym raczej na widok gołych desek ogromne wrażenie. Widać w nim wysoki kunszt malarza. Artystą tym był jeden z zakonników Jan Niezabitowski, co dowodzi, że wyjątkowe dzieła sztuki nie muszą być zawsze związane z wielkimi nazwiskami.
Biblia ubogich
Ojciec Niezabitowski przystępując do swojego artystycznego dzieła z pewnością zdawał sobie sprawę, że jego malunki na ścianach kościoła mają spełniać głównie funkcje duszpasterskie. Planując tematykę malowideł miał przede wszystkim na względzie możliwości percepcyjne wiernych. W ten sposób powstała prawdziwa Biblia ubogich, dzięki której parafianie śledząc obrazy uczyli się podstawowych prawd wiary, poznawali głównych świętych oraz najważniejsze przesłanie zakonników – cześć ku Matce Boskiej Niepokalanie Poczętej.
Zgodnie z tym przesłaniem obraz Maryi został umieszczony w ołtarzu głównym. Uzupełnieniem tego wizerunku są umieszczone na ścianach bocznych prezbiterium cztery owalne symbole imienia Maryi Panny z odpowiednimi napisami zaczerpniętymi z Litanii Loretańskiej. Sam ołtarz z dwoma parami kolumn korynckich wspierającymi arkadę został namalowany na ścianie zamykającej prezbiterium. Między kolumnami ołtarza malarz przedstawił archaniołów po lewej stronie Michała pokonującego szatana zaś po prawej Gabriela. Na ścianach prezbiterium w monochromatycznych barwach ukazani zostali apostołowie. Strop kościoła prezentuje zaś Trójcę Świętą. Ikonografia prezbiterium, na które skierowane są oczy i uwaga wiernych, ma na celu ukazać Niepokalane Poczęcie Maryi jako prawdę wiary Kościoła katolickiego, co z resztą jako dogmat zostało ogłoszone w 1954 roku.
Galeria orędowników
Na stropie w miejscu krzyżowania się transeptu z nawą główną, jako kontynuacja myśli z prezbiterium, widnieje dziesięcioramienna gwiazda mariańska, na ramionach której wypisanych jest 10 Cnót Maryi będących podstawą reguły zakonu nadanej Marianom przez papieża Innocentego XII.
W transepcie, gdzie wierni mogli oddawać się indywidualnej modlitwie ojciec Niezabitowski umieścił wizerunki świętych cenionych jako najbardziej skutecznych orędowników. Odnajdujemy tu iluzjonistyczne ołtarze z obrazami przedstawiającymi znanych wspomożycieli ubogich: św. Marcina biskupa Tours z IV wieku oraz św. Antoniego (1195-1231) z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Przy ołtarzach zostali też ukazani czterej wielcy doktorowie kościoła. Św. Marcinowi towarzyszą trzymający w ręku serce św. Augustyn (354-430) biskup afrykańskiej Hippony wielki chrześcijański myśliciel i teolog oraz papież św. Grzegorz I Wielki (540-604), doskonały organizator misji i Kościoła Rzymskiego ukazany w tiarze na głowie oraz z papieskim potrójnym krzyżem. Obok świętego Antoniego zostali zaś przedstawieni św. Ambroży (340-397), biskup Mediolanu autor wielu dzieł dogmatycznych i apologetycznych oraz św. Hieronim (345-420) z Biblią w ręku, nad którą spędził większość pustelniczego życia tłumacząc ją w całości z greki na łacinę.
Ołtarze te uzupełniają jeszcze wizerunki dwóch innych bardzo ważnych świętych i orędowników. Są nimi św. Roch orędownik od morowego powietrza plagi tamtejszych czasów zawsze towarzyszącej licznym wówczas wojnom, a także bardzo popularny św. Jan Nepomucen męczennik, który oddał życie za wierność w zachowaniu tajemnicy spowiedzi.
Na zachodniej ścianie transeptu naprzeciwko ołtarzy zostały ukazane postaci: św. Józef z dzieciątkiem wzór ojcom i mężom oraz św. Dyzma lepiej znany jako Dobry Łotr zachęcający do nawrócenia.
Dodaj komentarz