Opactwo
Benedyktyni w mieście Sieciecha
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Podobnie z tego budulca była siedziba palatyna, a następnie kasztelanów oraz domy mieszkalne i inne budynki. W połowie wieku XIV Wisła, nad której nurtem stał gród, a według niektórych źródeł nawet na wiślanej wyspie, zmieniła po wielkiej powodzi koryto. Nowe oddaliło się o około 2 km na wschód o grodu, co spowodowało, że stracił on znaczenie. I popadł z czasem w zapomnienie tak dalece, że prowadzone współcześnie prace archeologiczne nie mogą odnaleźć jego niewątpliwych śladów. Chociaż poszukiwane są w kilku miejscach w okolicy.
Król Kazimierz Wielki zbudował w pobliżu nowego koryta zamek murowany, a więc i miasto Sieciechów. Podobnie postąpili benedyktyni, przenosząc klasztor na nowe, obecne miejsce, odległe od grodu o około 1,5 km, do wsi, która od roku 1850 nosi nazwę Opactwo. Był to klasztor, w którym równocześnie mieszkało najpierw od 5 do 10 zakonników, później od 15 do 20. Początkowo był on, podobnie jak klasztorny kościół, drewniany. W 1530 roku opat Maciej z Ryczywołu postawił nowy klasztor, z drewna modrzewiowego. Zaś w pół wieku później opat Józef Wereszczyński umocnił go na kształt twierdzy, która miała podobno 12 baszt.
Wiara i praca
Tutejsi mnisi odegrali ogromną rolę nie tylko w umacnianiu wiary chrześcijańskiej, ale także rozwoju gospodarki i oświaty. Już w średniowieczu założyli pierwszą w Polsce szkółkę drzew owocowych. W rozległych dobrach, bo otrzymali z czasem większość ziem należących wcześniej do rodu Sieciecha oraz kolejne nadania książęce i rycerskie, uprawiali żyto, jęczmień i pszenicę oraz grykę. Wyrabiali też kaszę jaglaną, dysponowali spichrzami w ich dobrach były młyny wodne. Znaczne obszary zajmowały uprawy lnu i konopi. Bartnictwem zajmowali się, za zgodą klasztoru, miejscowi chłopi, oddając mu część pozyskanego miodu i płacąc daniny od każdej barci.
Ważną rolę w klasztornej gospodarce zajmowało też rybołówstwo oraz piwowarstwo. Początkowo każdy włościanin mógł je sam warzyć płacąc tylko od zgody na to odpowiednią kwotę. Od roku 1687 zmieniło się to. Klasztor prowadził dwa swoje browary, a poza Sieciechowem, miał na handlowym szlaku bursztynowym 13 karczm. A także gorzelnię. Zakonnicy, a ściślej pracujący dla nich ich poddani, zajmowali się też, przez ponad półtora wieku, wytopem żelaza z miejscowej rudy, a później w hamerniach wytwarzaniem wyrobów z miedzi.
Uczył się tu Jan Kochanowski
Posiadali też kamieniołomy i winnicę, o znakomitych winogronach z tej drugiej pisał m.in. Jan Długosz. Wiązało się to jednak z rosnącymi obciążeniami poddanych. W postaci „obowiązkowych dostaw” jak, drobiu, sera, owsa, chmielu, lnu, konopi itd. nakładanych na wsie. A także pańszczyźnianej pracy na rzecz klasztoru, od jednego dnia tygodniowo w wieku XV do czterech w XVIII w. Klasztor prowadził też, na wysokim poziomie nauczania, szkołę dla synów okolicznej szlachty. W XVI w nauczał w niej m.in. poeta Sebastian Klonowic, a uczył się Jan Kochanowski. Słynny też był klasztorny chór.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz