W Grupie Sorapiss w Dolomitach nawet pod koniec czerwca można ulepić bałwana.

Sorapiss to zwarta grupa skał o charakterystycznym kształcie wielkiego amfiteatru. Tak się prezentuje od strony Misuriny. Taki kształt utworzył lodowiec, którego fragmenty jeszcze pozostały. Masyw wyrasta z otaczających go licznych dolin: potoku Bigontina, Val de Ansiel, Val Boite, Val di San Vito. Najwyższym szczytem jest Punta Sorapiss ? 3205 m n. p .m. Grupa wznosi się nad Cortiną d?Ampezzo i Misuriną. Sąsiaduje z Grupą Marmarole i masywem Antelao. Sorapiss jest atrakcyjna turystycznie ale trasy ma uciążliwe. Na wiele szczytów nie ma wejścia. Miłośnicy ferrat mają tu raj. Jedną z tras turystycznych, do lago Sorapiss opisałam w innym artykule.

Teraz wybieramy się na Falorię

Zawsze ciągnęła mnie ta ściana, ?płaska? u góry, na którą wjeżdża kolejka. Z dołu nie widać, jak to tam głębiej wygląda. A ponieważ znam już fragment Sorapiss od innej strony, ciekawość nie daje spokoju. Szlaki turystyczne wiodą od Cortiny, ale są długie i mozolne. Jak to wyglada, można pooglądać z kolejki. Szkoda tracić energię i czas. Z centrum miasta jeździ kolejka linowa, dwuodcinkowa (wagoniki). Parking jest przy kolejce. Dobrze jest kupić bilet powrotny, bo nigdy nie wiadomo jaką decyzję trzeba będzie podjąć podczas wycieczki. Podnosi to koszty, ale bilety powrotne na górze, są o wiele droższe.

Wsiadamy do wagonika

W połowie drogi jest przesiadka. Wjeżdżamy na półkę skalną (2123 m ). Nastąpiła mała konsternacja? Strasznie tu, szaro i ponuro, kompletnie brak ludzi. Przychodzi ochota zmykać. Na skraju rozległego kotła Faloria stoi piękne schronisko, a raczej restauracja i do tego czynna! Ślicznie stylowo urządzone wnętrze, duży taras widokowy, miła obsługa. Przy restauracji jest hotel górski. Oglądamy panoramę i zastanawiamy się co dalej? Nie ma szans na słońce, za nami śnieżna ściana? Skoro już sporo kasy pochłonęły bilety, to? ruszamy. Na początku pod węzeł szlaków, który został jakoś dziwacznie połamany, a tablice pionowo wsadzone w śnieg. 

Przeczytaj także...

Horsens. Miasto Vitusa Beringa

Autorka: Halina Puławska

Vitus Bering rowadził dwie ekspedycje morskie, leżące w planach cara Piotra Wielkiego. W trakcie pierwszej wypłynął z Kamczatki ku północy na wody arktyczne, udowadniając tym samym, że Azja i Ameryka nie łączą się lądem.

Lago di Sorapiss. Turkusowe jezioro w skalnym amfiteatrze

Autorka: Barbara Górecka

Wygodna, pozioma ścieżka, lina przymocowana do skały, tak na wszelki wypadek. Ciągnie się kilka metrów wokół skały i… po ferracie. Fakt, że ekspozycja przyprawia tu o zawrót głowy, ale jak się zaczyna „kręcić” to należy wzrok zwrócić w kierunku ściany i po kłopocie.

Monte Cristallo. Kubełkiem pod ferratą

Autorka: Barbara Górecka

Roztacza się przede mną piękna i rozległa panorama. Przygniata mnie masyw Cristallo. Po przeciwnej stronie piętrzy się Pomagagnon. U jego stóp mieni się turkusowym kolorem sztuczne jeziorko. Czy jest ono ładne czy brzydkie – zdania są podzielone. Mnie się podoba.

Poczytaj więcej o okolicy:

Sasso della Croce. Od sanktuarium do Lago da Le

Averau-Nuvolau. Przez skalne miasto Becco Muraglia

Longarone. Miasto zatopione w wyniku katastrofy

Alleghe. Baza do wędrówek w Dolomity