Passo Tonale
Paradiso, czyli raj dla narciarzy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Passo del Tonale to najwyżej położony ośrodek narciarski włoskiej Doliny Słońca, czyli Val di Sole. Oddzielająca Trydent od Lombardii przełęcz jest punktem startowym wyciągów, które z wysokości 1883 m n.p.m. docierają nawet powyżej trzech tysięcy metrów.
Jest też końcową stacją gondolek wwożących narciarzy z leżącego w dole po lombardzkiej stronie Ponte di Legno ? kameralnego ośrodka dla narciarskich koneserów. W sumie jest tu 100 km tras o różnym stopniu trudności. Niestety, betonowe hotele stawiane na przełęczy od lat 60. ubiegłego wieku nieco straszą wyglądem.
Pole do ćwiczeń ?na tyczkach?
Po słonecznej stronie szerokiego siodła podnosi się łagodnie masyw Cevedale. Na pierwszy rzut oka jazda po tej stronie doliny nie zapowiada się ciekawie. Wyciągi ustawione są gęsto jeden obok drugiego, a trasy łatwe od średniotrudnych niewiele się różnią. Są jednak świetnym terenem ćwiczeń dla szkółek i obozów narciarskich. Często można tu spotkać polskie grupy jeżdżące ?na tyczkach?. Dla nastawionych sceptycznie niespodzianką będą trasy czerwone spod Passo dei Contrabandieri, czyli Przełęczy Przemytników (2681 m n.p.m.) i Cima Bleis (2623 m n.p.m.), ciekawie poprowadzone pomiędzy skalnymi grzędami. Przy dobrej pogodzie zapewniają niesamowite widoki.
Stromo spod lodowca Presena
Prawdziwym rajem jest jednak trzykilometrowa trasa Paradiso, opadająca stromo spod jęzora lodowca Presena, po przeciwnej stronie doliny. Na lodowcowy próg (Passo Paradiso 2685 m n p.m.) można wyjechać z przełęczy nowoczesną gondolą. W górę lodowca dostaniemy się stąd wyciągiem krzesełkowym, a dalej orczykami. Na wysokości 3065 m n.p.m. zawsze jest wietrznie. Pewnie dlatego poprowadzone przy orczykach kilometrowe trasy Presena Sinistra i Presena Destra (czerwona i czarna) nie cieszą się szczególnym powodzeniem ? po dwóch, trzech zjazdach nietrudno zmarznąć na kość. Trasa wzdłuż krzeseł za to, choć poprowadzona w zaciszu, wymaga solidnej siły w rekach ? po większym opadzie bez odpychania kijami się nie obejdzie. Ale choć zimą teren narciarski na niewielkim lodowcu przedstawia się mizernie, zupełnie innych kolorów nabiera wiosną i latem. To jeden z niewielu, na których można szusować niemal przez cały rok (przerwa w sierpniu).
Zanim zrobią się muldy
Jeszcze rzut oka na pomnik walczących tu w czasie I wojny światowej żołnierzy włoskich i austriackich (na przełęczy o walkach przypomina rotunda z posągiem Nike), można wreszcie zjechać upragnioną ścianą. Z rana, kiedy przygotowana ratrakiem nartostrada jest przysypana cieniutką warstewką puchu, jazda jest wyśmienita. Ale gdy pojawią się muldy i lód, trasa staje się trudna i wymaga sporo siły w nogach. Mniej wprawnym narciarzom pozostaje wówczas zjazd kolejką ? łatwej trasy na dół nie ma.
Warto wiedzieć
* W ośrodku można kupić karnet Adamello Ski (pozwala korzystać ze 100 km nartostrad w połączonych ośrodkach Passo Tonale ? Ponte di Legno). Z karnetem Super Skirama możemy poruszać się po wszystkich ośrodkach Dolomiti di Brenta ? razem 380 km tras.
* W Tonale nie brak też pozanarciarskich rozrywek. Można spróbować marszu na rakietach śnieżnych lub jazdy psim zaprzęgiem. Można też wybrać się na lodowisko lub do dyskoteki. A wieczorem zasiąść w jednej z licznych knajpek i skosztować miejscowej kuchni.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz