Towarzystwo zwane popularnie NORD-SUD budowało paryskie linie metra pomiędzy Montmartre a Montparnasse. Stosowało własne projekty wejść z ceramiki i kutego żelaza, bardziej surowe i oszczędne w ornamenty, w porównaniu z wejściami Guimarda.

Napis ?Metropolitain? wyróżniał się w otoczeniu.: białe litery na czerwonym tle. Miało własne wzornictwo wystroju wnętrza i peronów. Charakterystyczne są szczególne kafelkowe fryzy z inicjałami NS, logo towarzystwa. Ozdobne fryzy otaczają nazwy stacji z białego fajansu wkomponowane w tło z granatowych kafli, a fryz, w zależności od funkcji stacji miał kolor kasztanowy albo zielony dla stacji końcowych i przesiadkowych (wyjątkiem jest stacja S?vres-Babylone). Ornamenty z płytek w takim samym kolorze ozdabiają ściany i sufity peronu.Tympanony ponad wjazdem z peronu w tunel noszą napisy z obu stron, wskazujące kierunek ruchu np. ?DIR^ON MONTPARNASSE” i ?DIR^ON MONTMARTRE” opatrzone strzałką wskazującą na odpowiedni  peron. Wiele z tych wyróżniających elementów zostało zniszczonych po drugiej wojnie, podczas renowacji stacji.

Linia nr 12 (Mairie d?Issy – Porte de la Chapelle) otwarta została w 1910 r. jako linia A Nord-Sud. Ta linia usatysfakcjonuje najbardziej wybrednego turystę. Snuje się przez wzgórze Montmartre, dzielnicę Nowe Ateny z kościołem Notre-Dame de Lorette. Przebiega przez dworzec Saint-Lazare, na którym Nord-Sud wykonał piękną,  wewnętrzną rotundę wspartą na kolumnach. Na trasie jest kościół Madeleine i plac Concorde, Muzeum Orsay, w końcu dzielnica Montparnasse. Na stacji Concorde warto spróbować przeczytać fragmenty Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z 1789 r., które wypisano niebieskimi literami na krzywych, wykafelkowanych na biało ścianach. To może nie być łatwe, gdyż pozbawione są znaków interpunkcyjnych.

Stacja Abbesses chlubi się jedną z najpiękniejszych secesyjnych ?édicule? pawilonów wejściowych do metra Guimarda, choć na liniach Nord-Sud ich nie stosowano. W 1974 r. została tu przeniesiona ze stacji Hôtel de Ville. Abbesses jest najgłębiej położona (36m poniżej poziomu) stacją, a na perony prowadzą ślimacze schody (na szczęście jest również winda). A dookoła magnetyczny Montmartre. Drugą, bardzo głęboko położoną stacją Nord-Sud jest, również na Butte Montmartre, Lamarck – Caulaincourt (głębokość 25 m), które przemierza się również kręconymi schodami. I ciekawostka, nazwa stacji na peronach to tylko pierwotne ?Lamarck?. Stacja Saint-Georges wzięła swoją nazwę od nazwy ulicy, a wejście do niej usytuowane zostało w ogródku przy kamienicy, jednej z kamienic okalających w koło plac  św. Jerzego. Jego ozdobą jest interesująca fontanna, służąca niegdyś do pojenia koni.

Przeczytaj także...

Paryż. Metro, symbol w stylu Art Nouveau

Autorka: Halina Puławska

Paryskie metro, wspaniały system komunikacji wielkiej metropolii, narodziło się, gdy 19 lipca 1900 r. o godzinie 13 odjechał pierwszy pociąg Linii Nr 1, łączącej miejskie bramy: Porte de Vincennes z Porte de Maillot

Paryż. Metro – od trójki do jedenastki

Autorka: Halina Puławska

W pogoni za wrażeniami można sobie zafundować niezłą frajdę zwiedzając Paryż metrem – czyli zwiedzając metro. I może się to stać obsesją.

Paryż. Królewska nekropolia w Saint-Denis

Autorka: Anna Derecki

Tradycyjna opowieść głosi, że święta Genowefa, patronka Paryża założyła tu pierwsze miejsce kultu w 475 roku. Król Dagobert ufundował opactwo, sprowadził benedyktynów i kazał się pochować w sąsiedztwie męczennika świętego Dionizego.

Poczytaj więcej o okolicy:

Paryż. Jan Paweł II we Francji

Paryż. Galéries Lafayette – katedra luksusu

Paryż. Polonika w Saint-Germain-des-Prés

Paryż. Sylwester od strony kuchni