Weimar
Pierwsze lata Bauhausu
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W tym roku przypada jubileusz stulecia Bauhausu, szkoły artystyczno-rzemieślniczej, która wywarła ogromny wpływ na współczesną architekturę i wzornictwo.
Powstała w 1919 roku w Weimarze, po sześciu latach przeniosła się do Dessau, a zakończyła żywot w Berlinie – tam w 1933 roku została zamknięta przez nazistów.
Ojciec chrzestny z Belgii
Nową państwową szkołę artystyczno-rzemieślniczą Staatliches Bauhaus Weimar założył w kwietniu 1919 roku niemiecki architekt Walter Gropius. Nie startował jednak od zera, w mieście istniała już wcześniej Wielkoksiążęca Saska Szkoła Sztuk Pięknych oraz Wielkoksiążęca Saska Szkoła Rzemiosł Artystycznych. Budynki uczelni przy Geschwister-Scholl-Strasse zaprojektował na początku XX wieku belgijski malarz, architekt i projektant wnętrz Henry van de Velde, uznany mistrz europejskiej secesji.
Belg należał do tych twórców, którzy radykalnie zmienili myślenie o sztuce użytkowej i wzornictwie. Jako pierwszy łączył w teorii i praktyce sztukę, rzemiosło i przemysł. Został dyrektorem Szkoły Rzemiosł Artystycznych i byłby nim zapewne przez długie lata, gdyby nie wybuch I wojny światowej. Jako cudzoziemiec poddany był w Weimarze rozmaitym szykanom z powodu panującej w Niemczech manii tropienia szpiegów. Musiał trzy razy dziennie meldować się na policji w centrum miasta, podczas gdy jego prywatna rezydencja, House Hohe Pappeln, znajdowała się na przedmieściu. W rezultacie wyemigrował z Niemiec.
Na liście UNESCO
Walter Gropius nie bez powodu uważał go za prekursora Bauhausu. Van de Velde zerwał z dominującym w Europie stylem art noveau, a zaczął zmierzać w stronę klasycznego modernizmu, propagował funkcjonalność i prostotę.
Budowle zaprojektowane przez van de Veldego były w latach 1919-25 pierwszą siedzibą Bauhausu. W 1996 roku trafiły na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Dziś mieści się w nich Bauhaus-Universität Weimar, uczelnia kontynuująca tradycje Bauhausu poprzez łączenie sztuki z nauką i techniką. Dobra wiadomość dla turystów: budynki uniwersyteckie są częściowo dostępne do zwiedzania. W gmachu głównym mieści się dziś rektorat i wydział architektury. Wchodzących witają w westybulu popiersia dwóch gigantów: Gropiusa i van de Veldego, na ścianach – modernistyczny mural Herberta Bayera, głównego typografa Bauhausu.
Gabinet z żółtym fotelem
Nie do pominięcia jest Direktorenzimmer, wysmakowany estetycznie gabinet dyrektora Gropiusa – z biurkiem, lampą na biurku (to sławna lampa stołowa z półokrągłym kloszem Wilhelma Wagenfelda), półkami na książki, z żółtą sofą i takimiż fotelami oraz ręcznie tkanym pastelowym dywanem. Duże wrażenie robi w gmachu głównym klatka schodowa ze spiralnymi schodami zaprojektowanymi przez van de Veldego. Naprawdę cieszy oko.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz