Sutrio jest niewielkim miasteczkiem w północno-wschodnich Włoszech, w prowincji Udine. Leży u podnóża Alp Karnickich i jest bazą noclegową do wypadów w te góry.

Zimą ściągają tu narciarze. Pobliski ośrodek narciarski Ravascletto-Sutrio / Monte Zoncolan  ma  28 kilometrów tras. To niewiele  jak na Alpy ? ośrodek należy do tych kameralnych. Latem Sutrio jest bazą do turystyki pieszej i rowerowej. A przez wspomniany Monte Zoncolan (1750 m. n.p.m.) już pięciokrotnie (ostatni raz w tym roku) poprowadzono trasę słynnego kolarskiego wyścigu Giro d’Italia. Podobno miejsce to  ? w kontekście tegoż wyścigu ? robi duże wrażenie.  Niestety, rozszalała się burza i uniemożliwiła sprawdzenie tego na własne oczy?

Hotel rozproszony

Sutrio jest więc bazą noclegową, ale bazą noclegowa szczególną. Jest tu? jeden hotel, ale jest on rozproszony ? po włosku  ?albergo diffuso?.  Składają się nań małe mieszkania i domy w całym mieście, posiadające jedną, wspólną dla wszystkich recepcję. Zbliżony jest też standard wszystkich pokoi, jednolita, wahająca się tylko sezonowo ? cena.  Pobyt w „hotelu rozproszonym” przypomina wynajem mieszkania, ale goście mają do dyspozycji wszelkie usługi hotelowe: sprzątanie, restaurację, itp. Goście mieszkają w starych, pięknie odrestaurowanych budynkach które przyjęły nazwy od  alpejskich kwiatów. „Albergo diffuso” jest wynalazkiem włoskim a pomysł, realizowany także w innych miejscach, przyczynił się do rewitalizacji wielu miejscowości. Także tej.

Ruchoma szopka

Sutrio słynie także z rękodzieła, szczególnie atrakcyjne są tutejsze wyroby z drewna. Można je kupić w tutejszym centrum informacji, które jest jednocześnie hotelową recepcją. Natomiast największą rękodzielniczą atrakcją miasteczka jest  ruchoma szopka bożonarodzeniowa, zajmująca całe pomieszczenie tutejszej galerii. Przedstawia ona sceny z życia codziennego lokalnej, podalpejskiej społeczności, rozgrywające się od wschodu do zachodu słońca. Twórcą instalacji jest urodzony w Sutrio artysta-rzeźbiarz  Gaudenzio Straulino.  Stworzenie tego dzieła życia  zajęło mu 30 lat.

Przeczytaj także...

Tarvisio. U zbiegu trzech granic, trzech kultur

Autorka: Anna Ochremiak

Latem to baza wypadowa do wypraw pieszych i rowerowych w Alpy Julijskie, Karnickie a nawet Karawanki. Z dobrodziejstw zimy korzystają narciarze: są tu ośrodki narciarstwa zjazdowego, trasy biegowe, skocznia narciarska.

Monte Santo di Lussari. Góra pielgrzymów i narciarzy

Autorka: Anna Ochremiak

Dla mnie to punkt docelowy wycieczki. Dla innych – cel pielgrzymki. A dla wielu na pewno – punkt wypadowy do wędrówki przez Alpy Julijskie. Te włoskie (Alpi Giulie) i te słoweńskie (Julijske Alpe). Wszak i tu granic już nie ma.

Dolina Aosty. Kraina trochę włoska, a trochę francuska

Autor: Jarosław Swajdo

Dolina Aosty uchodzi za pierwszy w świecie obszar z nowoczesną francuszczyzną jako czymś w rodzaju języka oficjalnego. Zastąpiono tu nią łacinę w 1536 roku, trzy lata wcześniej niż w samej Francji.

Poczytaj więcej o okolicy:

Grado. Zapomniana "pierwsza Wenecja"

Akwileja. Mozaiki na posadzkach najstarszego kościoła

Monte Santo di Lussari. Góra pielgrzymów i narciarzy

Ronchi dei Legionari. Kameralny port lotniczy Triest