Gdy dochodzimy do stacji, mały parowozik już czeka na godzinę odjazdu. Wagonik jest przystosowany do przewozu turystów, otwarty ale zadaszony.

Mamy jeszcze chwilę. Zaglądam więc do parowozowni, niewielkiego budynku, gdzie – tak sądzę – w czasach eksploatacji górskiej linii kolejowej dokonywano przeglądów taboru i napraw. Rzeczywiście: jest kanał, warsztat, różne narzędzia. I kolejne wagony. Leśna kolejka jest nadal czynna, choć wozi już tylko turystów, na krótkiej, nieco ponad trzyipółkilometrowej trasie. Od rozbiórki w 1971 roku, gdy eksploatacja całej linii stała się już zupełnie nieopłacalna, uratowano ośmiokilometrowy odcinek torów z unikalnymi rozjazdami i zwrotnicami. Teraz kolejka zarządza Muzeum Wsi Kisuckiej (Múzeum kysuckej dediny) w Vychylovce, koło Nowej Bystrzycy (Nová Bystrica).

Kiedyś

Kiedyś kolejka wąskotorowa prowadziła z kisuckiej Oszczadnicy (Oščadnica) aż na Orawę do miejscowości Lokca i służyła głównie do zwożenia drewna z lasu. Budowę rozpoczęto w 1915 roku. Budowano na raz dwie linie  leśnych torów: kisucką  i orawską, a w 1926 roku je połączono. Długość torów całej kolejki wraz z rozjazdami liczyła 110 kilometrów. Pokonywała 217 m różnicy wzniesień.

Jedziemy!

Pociąg sapie pod górę, przez las. Wspina się wysoko, aż dziwne, że jedzie. Mijamy kolejne przystanki z niewielkimi, symbolicznymi peronami oznaczonymi nazwami kolejnych przysiółków. Wysiadamy na ostatniej stacji. Na przystosowany do przewozu drzewa wagonik „pracownicy leśni” ładują grube pnie drzewa. Robią to ręcznie, korzystając zaimprowizowanej pochylni. Wagonik stoi jednak na bocznicy, to tylko pokaz dla turystów. Nagle jeden z bali się obsuwa, omal nie przygniótł pracującego mężczyzny. Widzowie wstrzymują oddech… niebezpieczne zajęcie, nawet w bezpiecznej wersji dla turystów.

Warto wiedzieć

Wyjazd kolejką w głąb doliny jest wstępem do zwiedzania Muzeum Wsi Kisuckiej. Od ostatniej stacji schodzimy przez skansen odwiedzając kolejne zagrody.

Przeczytaj także...

Buczacz. Lipa, świadek haniebnego traktatu

Autorka: Anna Ochremiak

Lipa, pod którą podpisano haniebny traktat ma się dobrze, jest bardzo zielona, choć jej główny pień został już amputowany, a konary boczne wsparto kamiennym murem. Jej pień jest bardzo mocno powykręcany.

Bieszczady Wschodnie. Wracamy zwiedzając – dookoła Pikuja

Autor: Jacek Płonczyński

Pasmo Pikuja wyrasta po prawej stronie wprost niebotycznie wysoko, bo deniwelacja dochodzi tutaj do 1000 metrów! Warto odwiedzić urocze wioseczki w bocznych dolinkach – Szczerbowiec i Bukowiec, z przepięknymi, kolorowymi, zdobionymi chatami...

Ninocminda. U grobu świętej Nino

Autor: Cezary Rudziński

Święta Nino, patronka Gruzji czczona jest tu jako apostołka równa innym apostołom. Jej grób – miejsce wielkiego kultu – znajduje się w cerkwi Klasztoru Bodbijskiego w Ninocmindzie. Miejscowości odległej o około 40 km na wschód od Tbilisi.

Poczytaj więcej o okolicy:

Prievidza. Nad górną Nitrą

Żylina. Od dworca, po schodach, do rynku

Nitra. Najstarszy gród na Słowacji

Bojnice. Zamek rodem z romantycznej baśni?