Linią przewodnią jest ewolucja od pierwszych dni wojny do jej końca. Cały świat bił się na tym froncie, przegląd mundurów świadczy o tym: Rosjanie, Chińczycy, Japończycy, żołnierze portugalscy, brytyjscy, amerykańscy, australijscy. Przedstawiciele kolonii francuskich z Afryki, z Maghrebu. Jest jeden mundur polski, z błękitnej armii Hallera. Widać od razu, że Niemcy i Brytyjczycy mieli w tym okresie już mundury w kamuflujących kolorach. Francuzi nosili dumnie granatowe spodnie z czerwonymi lampasami. Piękni i widoczni dla wroga. Nosili kociołki na 20 porcji i rynsztunek kuchenny. Dopiero w trakcie wojny zaadoptowali jadąca garkuchnię… Uderza doskonały ekwipunek armii amerykańskiej: skórzane boty i buty, nesesery toaletowe, przenośne toalety, świetne mundury.

Wojenna poetyka

Wśród eksponatów: mundury, buty z pokrzyw, przedmioty wykonane w okopach, rekonstrukcje okopów. Wiele instrumentów medycznych – ta wojna „popchnęła” medycynę, niestety najbardziej rozwinęły się wszelkie protezy. Ciekawe eksponaty to liczne plakaty propagandowe, nakłaniające do oszczędności. Gromadka dzieci przed wystawą pełną cukierków i podpis: „umiemy sobie odmówić”. Szabla przecina głowę cukru z podpisem: „podziel Twój kawałek cukru na dwa, będziesz miał na jutro”. Plakaty oddają hołd kobietom: sanitariuszkom na froncie i tym , które zastąpiły mężczyzn w polu i fabrykach. Kobiece popiersia symbolizują Alzację i Lotaryngię, które 11 listopada 1918 roku powróciły w granice Francji. Wróg jest przedstawiony często jako świnia, na przykład świński ryjek jako naczynko na musztardę…

* * *

Byłam w tym muzeum z młodzieżą. Z pasją studiowali przedmioty wykonane przez żołnierzy w okopach, z łusek i odłamków. Stali w zadumie przed małym pudelkiem: świąteczną paczką wysłaną żołnierzowi na Boże Narodzenie. I o to w tym muzeum chodzi – wyobrazić sobie tych ludzi, wtedy. Młodzież potrafi to wyjątkowo.

Adres:

Rue Lazare Ponticelli, 77100 Meaux

Przeczytaj także...

Lublin. Czy żyje jeszcze lubelski Baobab?

Autor: Marek Nowak

Fachowcy szacują, że w swoich najlepszych czasach drzewo mogło mieć nawet 35 metrów wysokości. To tyle, co dziesięciopiętrowy blok... To drzewo to topola czarna (Populus nigra), nazywana tu pieszczotliwie Baobabem.

Nowy Sad. Spacerek po mieście, przerwa w drodze

Autor: Waldemar Rusek

Nowy Sad z północnej Serbii jest stolicą autonomicznego okręgu Wojwodina. Jest to ważne centrum gospodarcze i kulturalne położone nad Dunajem. Jest drugim pod względem wielkości miastem Serbii

Połonina Wetlińska. Z przełęczy Wyżnej do schroniska

Autorka: Barbara Górecka

Na południu widać pasmo graniczne z trójwierzchołkową Rabią Skałą i Wielką Rawką. Od zachodu widoczny jest Smerek, a od wschodu Połonina Caryńska. Od północy cały szereg niższych grzbietów bieszczadzkich.

Poczytaj więcej o okolicy:

Cannes. Gwiazdy leżą pod nogami

Marsylia. Europejska Stolica Kultury 2013

Amboise. Muzułmanie w zamku nad Loarą

Castellane. Na krawędzi kanionu Verdon