Zieleniec
Po grobli przez torfowisko Topieliska
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Jest wśród lasów Gór Bystrzyckich miejsce szczególnie ciekawe. Ogromne torfowisko wysokie na zachodnim zboczu pasma, na wysokości 760 m n.p.m. Leży nieco poniżej kulminacji Biesiec, w północnej części masywu.
Ta część gór jest rozległym stoliwem (górą stołową) bez wyraźnych kulminacji – najwyższa jest Łomnicka Równia, 898 m. Należy do na wododziału między zlewiskiem Morza Bałtyckiego i Północnego. Jest tu dość płasko i prawie bezodpływowo, choć w okolicach torfowiska biorą początek źródliskowe potoki Dzikiej Orlicy. Ich woda zabarwiona jest na ciemnoczerwono, bo wypłukują z torfowiska kwasy humusowe.
W bezodpływowym dołku
W ogromnej niecce o powierzchni 270 ha na twardym skalnym podłożu utworzyły się dwie torfowe misy: Topieliska i Czarne Bagno. Obie razem noszą nazwę Torfowisko pod Zieleńcem i jest to największy taki obszar w polskich Sudetach. Miążość torfu sięga tu 8 m a przyrasta ono już od 8 tys. lat i jest reliktem z czasów ostatniego zlodowacenia. Krajobraz zabagnionych obszarów, odkrytych lub porośniętych rzadkim lasem, porównywany jest do syberyjskiej tundry. I jest bardzo ciekawy. Lubię takie surowe klimaty.
Utworzony tu już w 1919 r., jako jeden z pierwszych w Niemczech, rezerwat przyrody do obecnych rozmiarów powiększony został już w PRL, w 1954 r. Teraz to rezerwat ścisły „Torfowisko pod Zieleńcem” obejmuje Topieliska i tylko fragment Czarnego Bagna. A to dlatego, że pozostała jego część została uśmiercona przez człowieka wydobyciem torfu i drenowaniem.
Rezerwat od stu lat
Torfowisko jest rezerwatem florystycznym. Chroni się tu torfowce, brzozę karłowatą, sosnę błotną, kosodrzewinę, turzycę, rosiczkę (są tu aż trzy jej odmiany) wełniankę pochwowatą i bagno zwyczajne – w sumie ok. 100 gatunków roślin. Ze zwierzaków najłatwiej o ważki i motylki, można liczyć na jaszczurkę lub żabę. Po krzakach chowają się cietrzew, głuszec, świergotek łąkowy, bocian czarny, jeleń, sarna i żmija.
Rezerwat należy zwiedzać poruszając się szlakiem turystycznym i wytyczoną wzdłuż niego ścieżką przyrodniczą. Wyprowadza ona po grobli a częściowo po pomostach nad mokradła i pozwala przyjrzeć się im od środka. Do zeszłego lata była tu też wieża widokowa, ta jednak stała na obszarze porośniętym drzewami. Przez to panorama otwierała się tylko w jedną stronę – na stokach sąsiednich Gór Orlickich widać było narciarskie trasy Zieleńca. Wieżę tę jednak we wrześniu 2020 rozebrano ze względu na zły stan techniczny. Szkoda. Ponoć jak znajdą się fundusze, ma być odbudowana.
Spacerek wart zachodu
Do Torfowiska pod Zieleńcem najłatwiej dojść z małego parkingu o tej właśnie nazwie przy drodze w dolinie Bystrzycy Dusznickiej (jest tu też przystanek autobusowy) w miejscu gdzie przecina ją wspomniany szlak zielony z Zieleńca do Polanicy Zdroju. Do pierwszych tablic ścieżki dydaktycznej stąd ok 750 m, ok. drugie tyle po ścieżce. I powrót. Warto zarezerwować 1,5-2 godziny.
Z przystanku prowadzą dwie drogi. Szlak wiedzie bardziej stromą ścieżką. Na lewo droga szutrowa, łatwiejsze lecz sporo dłuższe podejście. Do pokonania jest ledwie 50 m różnicy poziomów.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz