San Carlos de Puno
Port nad jeziorem Titicaca
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Obok wielkiego krzyża na fasadzie katedry znajdują się także symbole Słońca i Księżyca – najwyższych inkaskich bogów. Ajmarowie są bowiem formalnie chrześcijanami, gdyż ta religia została im narzucona przez hiszpańskich konkwistadorów i katolickich misjonarzy. Za próby oporu i przywiązanie do wierzeń przodków zapłacili, podobnie jak wszyscy mieszkańcy Imperium Inków, straszna cenę. Faktycznie jednak wyznają synkretyczną religię chrześcijańsko-indiańską.
Pałace i zaułki
Druga warta zobaczenia tutejsza świątynia – Iglesia de San Juan Bautista – kościół p.w. św. Jana Chrzciciela, stoi w Parque Pino i jest sanktuarium patronki miasta, Mamity Candelarii. Pozostałymi, ważniejszymi gmachami przy tym placu, jest Casa del Corregidor – XIX-wieczna siedziba władz departamentu i miasta oraz parę domów mieszkalnych. Poza tym, jak już wspomniałem, w Puno zachowało się niewiele wartościowych zabytków. Zalicza się do nich kilka siedzib z czasów kolonialnych, zwłaszcza Casa del Conde de Lemos – Dom wicekróla, hrabiego de Lemos, z pięknym balkonem.
Nieco na uboczu stoi łuk triumfalny – Arco Deustua poświęcony bohaterom walk wyzwoleńczych spod dominacji hiszpańskiej. Interesujące są wąskie uliczki starej części miasta, bazar i targowisko. A także Museo Municipal Carlos Dreyer – muzeum miejskie z bogatymi zbiorami archeologicznymi ze znalezisk w tych stronach: ceramiki – w tym ludu Moche, ozdób ze złota i srebra, rzeźb, tkanin itp. z czasów inkaskich i preinkaskich. Jak również sztuki prekolumbijskiej i kolonialnej zgromadzonej przez tego niemieckiego artystę.
Pływające muzeum
Inną tutejszą atrakcję stanowi Museo Yavari. Statek o tej nazwie, o żelaznym kadłubie, zaprojektowano i wykonano w częściach w Anglii w 1862 r. Następnie w 1883 częściach przetransportowano drogą wodną, a następnie na grzbietach mułów, nad jezioro Titicaca. Tu go złożono, zwodowano i w 1870 r. rozpoczął on ponad stuletnie pływanie. Po czym jego kadłub spoczął na plaży, a wyposażenie przekazano do muzeum morskiego w Arequipie. W 1987 r. wrak został jednak odkupiony, wyremontowany, i w 1998 roku ponownie zwodowany. Udostępniany jest zwiedzającym jako jeden z najstarszych na świecie statków morskich o żelaznym kadłubie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz