Alpy Retyckie
Przełęcz Albula Koleją Retycką
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
10 lipca 1904 roku linia kolejowa dotarła do St. Moritz. To data znacząca. W tym dniu, po sześciu latach budowy Kolej Retycka uruchomiła szlak przez przełęcz Albula, wiodący z Thusis do St. Moritz przez Predę.
Już wówczas ? od 1896 r. ? Thusis miało połączenie kolejowe z Chur, w którym dworzec przyjmował pociągi normalnotorowej kolei szwajcarskiej i wąskotorowej ? retyckiej. Kolej Albula ? Albulabahn ? należy do najpiękniejszych linii kolejowych na świecie, najpiękniejszych pod względem konstrukcyjnym. Jej budowa była ogromnym wyzwaniem dla budowniczych: wymagała pokonania ogromnej różnicy poziomów koleją adhezyjną, przekroczenia nurtów rzek i wąwozów, przebicia się przez skały. Powstały niezwykłe i piękne, harmonizujące z przyrodą obiekty inżynieryjne. Czerwone jak maki wagony pociągu wpadają do tuneli i wypadają zeń na wiadukty i mosty. Ocierają się niemal o skalne zbocza. Wiozą pasażerów zachłannie wypatrujących pojawiających się raz po raz krajobrazów… po wyjeździe z ciemności tuneli i tunelików. Zapierającym dech w piersiach jest ? pojawiający się czasem na mgnienie oka ? widok rozległych dolin, wież zameczków, samotnych kościołów na zboczach ?
Na linii o długości 61,67km wybudowano 55 mostów i 39 tuneli. Pokonano różnicę poziomów 1077 metrów pomiędzy stacją Thusis, leżącą na wysokości 697 m n.p.m. a St.Moritz położoną na wysokości 1774 m n.p.m. Wśród tuneli jest ten najważniejszy ? tunel Albula o długości 5865 m, położony na wysokości maksymalnej 1831 m (najwyżej w Szwajcarii), łączący Predę (1789 m n.p.m.) ze Spinas (1815 m n.p.m.).
Wiercenie tunelu przez przełęcz Albula rozpoczęto w październiku 1898 roku z obu ? północnej i południowej strony. Miesięcznie posuwano się po około 100 m, natrafiając na naturalne przeszkody ? lodowate skalne szlamy i żyły wodne. W maju 1902 roku północny odcinek tunelu o długości 3030 m i południowy ? 2835 m, spotkały się. Podczas budowy 16 robotników poniosło śmierć.
Wśród wiaduktów jest również ten najważniejszy i uznany za najpiękniejszy ? ten, który stał się symbolem Kolei Retyckiej ? wiadukt Landwasser. Jest imponujący (chociaż nie najdłuższy). Jego budowę rozpoczęto w marcu 1901 r., a w październiku roku następnego przejechał po nim pierwszy pociąg. Kolos o długości 136 m i wysokości 65 m stoi na sześciu podporach o 20-metrowym świetle łuków. Ostatnie przęsło przytwierdzone jest bezpośrednio do skały. Wiadukt łukiem wpada do 216-metrowego tunelu Landwasser tuż przed Filisur. Przerzucony jest ponad rzeką Landwasser.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Pociągiem przez Alpy szwajcarskie
Znajomość ze Szwajcarią zawarłam podróżując po niej pociągiem. Start o świcie, powrót po zmierzchu – opowiada Halina Puławska
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz