Rouen
Katedra uwieczniona przez Moneta
Rouen nad Sekwaną, położone w Normandii, jest ponad stutysięcznym miastem, miłym i kolorowym dzięki szachulcowej zabudowie w historycznym centrum.
Najbardziej ruchliwym traktem – deptakiem – jest ulica Dużego Zegara (Rue du Gros-Horloge), która wzięła nazwę od wielkiego zegara astronomicznego, wykonanego w 1386 r. Jest ciągle czynny. Zamontowano go pod dekoracyjnym łukiem renesansowym, który stanowi wejście na ulicę. Sam zegar przedstawia słońce położone na ciemnoniebieskim tle. Kwadrant, również złoty, ma 2,5 metra szerokości. Jedyna wskazówka zegara zakończona jest „owieczką”.
Rouen zachowało kilka znaczących budowli gotyckich: katedrę, kościół Saint-Maclou w stylu gotyku płomienistego, Pałac Sprawiedliwości –również płomienisty – oraz Kościół Saint-Ouen, wzniesiony przez benedyktynów.
Gotyk płomienisty
Katedrę w Rouen pod wezwaniem Najświętszej Matki Boskiej budowano na zgliszczach świątyni romańskiej od 1145 r. W całości prace zostały zakończone w 1506 r. Fasada zachodnia, którą unieśmiertelnił Claude Monet w cyklu impresjonistycznych obrazów w latach 1892-1894, ma szerokość 61 m. Dwie wieże wstawione są jak implanty z prawej i lewej strony trzech portali prowadzących do naw. Lewa, od strony północnej, to wieża Saint-Romain (wys. 82 m) pochodząca z połowy XII w., prostotą linii kontrastuje z bogatą koronkową dekoracją wieży prawej zwanej Maślaną od strony południowej (wys. 75 m). Wybudowana została z podatku od konsumpcji masła.
Filary i sklepienia bocznych przedsionków portali, ukończono ok. 1200r. Ozdobione są pięknymi motywami roślinnymi i geometrycznymi. Ten po prawej od strony wieży Maślanej przedstawia ukamieniowanie św. Szczepana. Ten po lewej, uznawany za szczególnie wybitny – ścięcie św. Jana Chrzciciela i śmierć św. Jana Ewangelisty. Powyżej sklepień, obustronnie na wysokości rozety płomienistej, fasada pokryta jest w arkadach posągami ludzi i bogatą dekoracją. Środkowy, największy portal, rekonstruowany na pocz. XVI w. wznosi się ażurowym szczytem. Jego tympanon, trochę okaleczony, ozdobiony jest drzewem Jozuego, motywem rzadko spotykanym. W 1562 r., hugenoci splądrowali i zniszczyli również wnętrze, w tym grobowce i statuy świętych i biskupów, którym zostały ścięte głowy.
Ramiona transeptu zakończone są portalami o nazwach; „Księgarstwo” od strony północnej i „Kalendarz” wychodzący na południe. Oba noszą cechy stylu płomienistego (flamboyant). Rzeźbione tympanony, figury na ich filarach – wszystko jest bardzo wysublimowane, z bogatą, drobiazgową dekoracją. Obecna iglica, wzniesiona w XIX w. ponad skrzyżowaniem transeptu z nawą, osiąga wysokość 151 m i jest najwyższą we Francji (poprzednia XIII-wieczna iglica spłonęła).
We wnętrzu
Kiedy wejdziemy do środka katedry uderzą jej wymiary: 137 długości, 24 m szerokości. Długość nawy głównej, podzielonej kolumnami na 11 przęseł, wynosi 60 m. Potężne filary nie są jednakowe: pierwsze cztery, najstarsze, postawione są na planie rombu, pozostałe – koła. W sumie w nawie przed transeptem jest po 10 kolumn. Chór otacza 14 kolumn.
Kaplice powstały w końcu XIII w, wyposażone są w witraże i ślepie wnęki. Potężne cztery filary unoszą wieżę latarni w transepcie. Chór jest najbardziej elegancką częścią katedry. Wysokie kolumny ukoronowane są pięknymi głowicami z ornamentem z liści. Pomimo strasznego alianckiego bombardowania w 1944 r. chór posiada jeszcze dużą wartość. Zachowały się też oryginalne stalle z XV w. wykonane przez artystów różnego rzemiosła, oddające precyzyjne świadectwo życia w tamtej epoce.
W oknach zachowały się witraże z XIII w. Jeden z nich, przedstawia legendę św. Juliana Szpitalnika (zwanego również Gościnnym), która była inspiracją dla Flauberta w jednej z „Trzech bajek”. Ten witraż ufundowany został przez rybaków. Leżący książęta normandzcy – Wilhelm I z Normandii czyli Guillaume Longe-Épée, Ryszard Lwie Serce (pochowane jest jego serce) i Henryk Młodszy – nagrobki rozplanowane dokoła chóru są pięknymi przykładami sztuki funeralnej z XIII i XIV wieku.
Najbardziej znacząca z trzech kaplic, dedykowana Madonnie, została skonstruowana około 1310 r. Poza witrażami z XIV i XV w. zawiera m.in. nastawę ołtarzową Ludwika XIII oraz renesansowa Diany z Poitiers. Najmłodszą postacią uwiecznioną w tej kaplicy, jest Dziewica z Orleanu – powstała w 1918 r. Tu w Rouen Joanna d’Arc spłonęła na stosie. Mówią o niej po prostu Pucelle (fr. Dziewica).
Warto wiedzieć
Z Rouen związanych jest wiele osobistości z różnych dziedzin sztuki i nauki. Oto przykładowo pisarze:
* Pierre Corneille (1606-84) ur. w Rouen autor tragikomedii „Cyd” (z hiszp.Pan),
* Gustaw Flaubert (1821-80) autor powieści „Madame Bovary”,
* Maurice Leblanc (1864-1941) autor powieści z fikcyjną postacią Arsena Lupin – dżentelmena-włamywacza.
Dodaj komentarz