Skierniewice
Najpiękniejsza stacja w okolicy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Bardzo ładny jest dworzec w Skierniewicach. Oczyszczony z burego tynku z zewnątrz, błyszczący czystością wewnątrz. Może być wzorem , jak powinna wyglądać zabytkowa stacja kolejowa w średniej wielkości mieście.
Pierwsza stacja powstała tu w 1845 roku, wraz z budową Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Obecna w 1874 roku. Odnowiona została tak ładnie już w XXI wieku.
Carska rodzina i kolejowe wycieczki
Skierniewice miały być pierwszym węzłem kolejowym na tej trasie (wkrótce powstały linie do Poznania i Łodzi), a w dodatku w tym mieście, w dawnym pałacu prymasowskim, carowie urządzili sobie jedną z rezydencji. Rodzina monarsza od czasu do czasu zjeżdżała tu na letnisko. W tym też czasie, wraz z powstaniem kolei, narodziła się moda (wśród wyższych sfer ? oczywiście) na przejażdżki pociągiem. Z Warszawy jechano do najbliższej dużej stacji, tu spacerowano, obiadowano, słuchano koncertów i wczasowano się, by wieczorem powrócić do stolicy. Dlatego dworzec musiał być okazały, mieścił restauracje i kawiarnię, pełnił funkcje towarzyskie. Zaprojektował go znany wtedy architekt Adam Idźkowski w modnym stylu mauretańskim. Budynek stanął na skraju pałacowego parku, na zachód od dzisiejszej stacji.
Stacja specjalnego przeznaczenia
Wkrótce ten pierwszy dworzec okazał się za ciasny. Zarząd Kolei Warszawsko- Wiedeńskiej rozpoczął przygotowania do budowy nowego. Prace ukończono w latach 1873-74. Stanął budynek w stylu neogotyku angielskiego wg projektu także znanego warszawskiego architekta Jana Heuricha starszego. Ten dworzec, który widzimy dziś. Przejął on funkcje starej stacji, tzw. cesarskiej. Ta jednak nadal obsługiwała pociągi specjalne, dowożące gości do pałacu. We wrześniu 1884 r. zjechali tu ? to było największe wydarzenie ? trzej cesarze: Aleksander III, Wilhelm I i Franciszek Józef I. Trzy Czarne Orły obradowały w skierniewickim pałacu. Dla nich, drugiego dnia zjazdu w sali głównej starego dworca odbyło się przedstawienie teatralne przygotowane przez warszawskich aktorów: przyjechali oni specjalnym pociągiem rano, wieczorem odjechali. Pierwszy dworzec, carski, już nie istnieje. Spłonął w dniu wyzwolenia miasta (17 stycznia 1945 r.), prawdopodobnie od ognia zaprószonego przez szabrowników. Ruinę rozebrano, nie ma po niej śladu.
Socrealistyczne ozdoby
Budynek nowego dworca spłonął w 1914 roku, został jednak odbudowany. Przetrwał II wojnę. W czasach PRL został otynkowany z zewnątrz, a w 1954 roku przyozdobiony wewnątrz socrealistycznymi sgraffiti autorstwa państwa Mieszkowskich. Kolejne pola przedstawiają fabrykę ciągników Ursus, prace nad planem Warszawy, żniwa, budowę kolei oraz znany z moskiewskiego pomnika i czołówek Mosfilmu motyw ?robotnik i kołchoźnica?. Pod nim napis: Kultura i sztuka – to najwspanialszy środek zbliżenia między narodami. Dziś te obrazki to już prawdziwy zabytek!
Nowe życie
W latach 1980-2003 podczas trwającego ponad 20 lat remontu dworzec został gruntownie odnowiony: skuto tynki, oczyszczono ceglaną elewację, odnowiono oryginalną drewniano-żeliwną wiatę peronową zbudowaną w 1893 r. Odświeżono wspomniane sgraffiti, elegancko wykończono poczekalnie i hale dworcowe. Imponująco! W roku 2010 na peronie ustawiono pomnik Stanisława Wokulskiego, bohatera powieści Bolesława Prusa ?Lalka?. Pan Stach stoi z walizką na peronie ? ledwie wysiadł z pociągu gdy odkrył nieszczerość Izabeli. Jest wzburzony, niebawem będzie próbował odebrać sobie życie, rzucając się pod pociąg? Na szczęście uratuje go kolejarz, któremu wcześniej załatwił tu pracę. U stóp Wokulski ma sentencję ? cytat z powieści: Dotknąłem miłości, dotknąłem śmierci… Tu w Skierniewicach wrócono mnie Życiu. Ach te odwieczne metamorfozy… Rzeźba autorstwa Roberta Sobocińskiego pomaga zakochanym ? do kieszonki surduta mogą wsunąć miłosne wyznania.
Warto wiedzieć
Plac dworcowy jest także dość uporządkowany, rozległy. Na ścianie dworca z tej strony wisi tablica, obok stoi obelisk upamiętniający więźniów Pawiaka, wiezionych do Gross Rosen po likwidacji warszawskiego więzienia i spalonych żywcem na stacji kolejowej 31 lipca 1944 roku. Wszyscy są pochowani na cmentarzu w Skierniewicach.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- o parowozowni w Skierniewicach w naszym portalu
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz