Wysiedle
Pomorski wiejski kościółek von Borcków
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Nieopodal Łobza, około 3,5 km od miasta, leży wioska Wysiedle. Znajdziemy w niej interesujący zabytek sakralny, uznany już ponad sto lat temu za najpiękniejszy wiejski kościół na Pomorzu.
Znalazło to odbicie w opinii Hugona Lemckego, szczecińskiego historyka, badacza i konserwatora pomorskiego dziedzictwa kulturowego, pierwszego organizatora wycieczek krajoznawczych po Pomorzu.
Przesłanie Reformacji
Kościół jest unikalny w całej swojej substancji: wybudowany w końcu XVI stulecia, wyposażony w pierwszej połowie XVII w. w stylu późnego renesansu (manieryzmu), widzimy dzisiaj właściwie bez większych zmian. Ma czterysta lat i zachował swój – co należy podkreślić – pierwotny charakter. Istotne, że ten kościółek emanuje przesłaniem reformacji i czasu, w którym powstawał. Jego dekoracyjność i barwny wystrój, mogą być porównywane do strojnej w obrazy oprawy kościołów katolickich – z zastrzeżeniem jednak dotyczącym treści tego wystroju. To był czas niedaleki od wprowadzeniu na sejmiku w Trzebiatowie w 1539 r. myśli reformacyjnej kościoła, czas zmiany ordynacji kościelnej, wykluczenia kultu maryjnego i kultu świętych.
Z rycerskiej fundacji
Kościół został wybudowany przez Joachima von Borcke z pomorskiego rycerskiego rodu, który w Wysiedlu (dawniej Woitzel), w XVI w. założył kolejną siedzibę dla jednej ze swoich gałęzi. Od początku von Borckowie byli zwolennikami reformacji, a wyrazem ich bogobojności było wybudowanie kościoła będącego twierdzą wiary, miejscem głoszenia ewangelii, i co ważne – dostępnego dla wszystkich mieszkańców wioski. Joachim von Borcke, potem jego syn Henning wychodzili z założenia, że pismu i słowu towarzyszyć muszą obrazy, ikonograficzny – obok cytatów – opis postaci i wydarzeń biblijnych.
Znalazły się one na skrzydłach ołtarza, emporze organowej, chrzcielnicy i ambonie, tworząc obrazowe uzupełnienie do kazania. Całe, bogate wyposażenie kościoła kipi od malowanych, rzeźbionych i wycinanych form dekoracyjnych w stylu późnego renesansu, które przybyły na Pomorze wraz z wzorami włoskich, saksońskich, przede wszystkim holenderskich artystów i rzemieślników. Płyciny empory kolatorskiej wypełniają herby rodu i skoligaconych z nimi rodzin. Są świadectwem i pamięcią o fundatorach kościoła.
Figury w ołtarzu
Najstarszym elementem wyposażenia jest ołtarz z XVI w., prawdopodobnie do kościoła zakupiony. Jest przykładem średniowiecznych ołtarzy drewniano-skrzynkowych, z podzielonymi skrzydłami. Był początkowo tryptykiem, przerobionym na pentaptyk z podwójnymi skrzydłami.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz