Iwanowice
Znani i mniej znani parafianie
Prymas Łubieński popierał obóz królewski podczas rządów króla Augusta III. W roku 1762 popierał obóz Czartoryskich. Był przychylny Rosji. W czasie bezkrólewia pełnił rolę interrexa zastępując króla. Koronował na króla Polski w roku 1764 Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zasłynął zlecając przeprowadzanie wizytacji a sam czytał sprawozdania z tych wizytacji. Podobno był człowiekiem próżnym korzystając ze swojej władzy. Na intratnych stanowiskach obsadzał swoich krewnych. Szczególnie jako dyplomatów na obcych dworach. W roku 1764 na znak protestu zagraniczne ambasady zaczęły opuszczać Warszawę. Zrobili to reprezentanci Francji, Austrii i Hiszpanii.
Gdy w roku 1761 w kolegiacie spalił się drewniany ołtarz główny, do nowego ołtarza prymas zamówił w Rzymie obraz Wniebowziętej NM autora Carla Maratty. Ołtarz murowany wzniesiono w latach 1761-65 wg projektu Jakuba Fontany a rzeźby wykonał Jan Jerzy Plersch.
Prymas Władysław Łubieński w roku 1761 założył w Łowiczu drukarnię prymasowską. Był autorem wydania drukiem w roku 1761 „Listu do owieczek Archidiecezji Metropolitalnej Gnieźnieńskiej” przez drukarnię w Łowiczu. Władysław Łubieński, prawdopodobnie otruty, zmarł w roku 1767 w Warszawie. Pochowano go w krypcie kaplicy Świętego Krzyża w kolegiacie Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja w Łowiczu ufundowanej przez prymasa Adama Komorowskiego. Był to 12 i ostatni z prymasów pochowany w kolegiacie prymasowskiej w Łowiczu.
Na stronie parafii Iwanowice, w zakładce sławni rodacy, nie opisano życiorysu prymasa Łubieńskiego. Może dlatego że podobno brał pensję od ambasady rosyjskiej będąc na jej usługach.
Ojciec Augustyn Klemens Kordecki
Klemens Kordecki urodził się w Iwanowicach 16. listopada 1603 r. Jego rodzinny dom znajdował się przy ulicy Garbarskiej 14. Jego rodzicami był Marcin i Dorota Kordeccy. Miał on starszą siostrę Katarzynę i młodszego brata Tomasza. Iwanowice były wtedy miastem a ojciec ich w latach 1615-16 był burmistrzem. Klemens został ochrzczony w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Katarzyny w Iwanowicach.
Po skończeniu miejscowej szkoły parafialnej przeniósł się do gimnazjum jezuitów w Kaliszu a następnie ukończył trzyletnie studia w Kolegium Jezuitów w Kaliszu i czteroletnie teologiczne studia w Poznaniu. W wieku 29 lat pielgrzymował pieszo z Kalisza na Jasną Górę tj. około 140 km w jedna stronę. Kaliska piesza,w obie strony, pielgrzymka do Częstochowy jest najstarsza w Polsce.
Podczas nauki w Kaliszu i w Poznaniu spotkał wybitnych paulinów. Jego piesza pielgrzymka i duchowość spotkanych paulinów mogła zaimponować Klemensowi Kordeckiemu. W zakonie Paulinów byli już jego koledzy z Iwanowic. Wstąpił do zakonu i 19 marca 1633 roku otrzymał habit z rąk prowincjała Bartłomieja Bolesławskiego, nadano mu imię zakonne Augustyn. Nowicjat odbył na Jasnej Górze. Przeorem na Jasnej Górze był wtedy o. Kasper Aleksandrowicz.
Po odbyciu nowicjatu wysłano brata Augustyna Kordeckiego do Wielunia aby uczył młodzież retoryki. Na Jasnej Górze w dniu 25 marca 1634 roku złożył dozgonną profesję, śluby zakonne, na ręce prowincjała o. Bartłomieja Bolesławskiego. Ślubował ubóstwo, posłuszeństwo i czystość. Przełożeni darzyli go uznaniem za jego postawy życiowe. Święcenia diakonatu przyjął w dniu 15 kwietnia 1634 roku w Gnieźnie a 10 czerwca 1634 roku otrzymał święcenia kapłańskie od arcybiskupa prymasa Polski Jana Wężyka.
Na Jasnej Górze Augustyn prowadził prace wychowawczą, był wykładowcą nauk humanistycznych a od roku 1636 był zastępcą mistrza nowicjatu w formowaniu przyszłych paulinów. Paulini darzyli o. Augustyna Kordeckiego szczególnym zaufaniem. W ciągu życia zakonnego pełnił różne funkcje. Pełnił obowiązki przeora w Wieluniu, w Wielgomłynach, w Oporowie, w Pińczowie, sześć razy obrano go przeorem Jasnej Góry a trzy razy prowincjałem polskiej prowincji paulinów. Kordecki kandydował na generała zakonu, obrano go generalnym wikariuszem zakonu oraz definitorem prowincji.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
* o kościele św. Katarzyny w Iwanowicach w naszym portalu
Nie zawsze nagrobek jest ozdobą grobu .
Często płyta mocowana jest w kościele do ściany , kolumny czy
umieszczona w podłodze . Na zdjęciu jest taki nagrobek z Iwanowic .
Epitafium (z gr. „nad grobem”) to krótka sentencja w postaci
tablicy mająca na celu upamiętnienie lub sławienie zmarłego.
Forma sentencji ukształtowała się V w. p.n.e. w starożytnych Atenach.
Można często je spotkać w kościołach , pałacach i na cmentarzach .