Jaromieř
W korytarzach twierdzy Josefov
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Twierdza Josefov jest jednym z najważniejszych w Europie zabytków architektury wojennej. Wybudowana została, na polecenie austriackiego cesarza Józefa II w latach 1780-87.
Powstała na blisko 300 hektarach ziemi swe wsi Ples koło miasta Jaromieř, którego dzielnicą stała się w 1948 roku. Miała ona chronić wschodnie Czechy od strony pruskiego Śląska. Francuski inżynier Claude-Benoit Duhamel de Querlonde zaprojektował gigantyczny obiekt wzniesiony u zbiegu rzek Łaby i Metui. Z systemem dwu, a miejscami trzypoziomowych, głównie podziemnych korytarzy o łącznej długości 45 kilometrów (!!!).
Pół miliarda cegieł
Do budowy tej twierdzy zużyto podobno pół miliarda cegieł, nie licząc elementów kamiennych. Mogło w niej stacjonować 12 tys. żołnierzy zdolnych do obrony przez pięć miesięcy, a więc według ówczesnych wymogów praktycznie nie do zdobycia. Była ona w tamtych czasach nowoczesna, a kosztowała ogromne pieniądze. Cesarz oceniał, że budowa ta pochłonęła równowartość rocznego budżetu jego wielkiego i bogatego wówczas kraju. W 1792 r. cesarz Leopold II nadał twierdzy nazwę Josephstad, czeską Josefov, na cześć swojego poprzednika. Nigdy jednak nie sprawdziła się ona w boju.
Więziono tu gen. Mariana Langiewicza
W XIX w. służyła jako więzienie, w którym po naszym Powstaniu Styczniowym przetrzymywano m.in. gen. Mariana Langiewicza. W 1888 r. straciła status twierdzy, rozpoczęto nawet częściową likwidację fortyfikacji. Ogromna ich większość przetrwała, gdyż Josefov pozostał miastem garnizonowym. A pomieszczenia służyły różnym gospodarzom i celom. Podczas I wojny światowej był w niej m.in. obóz jeniecki żołnierzy rosyjskich, serbskich i włoskich. Podczas II wojny stacjonowali tu Niemcy. A w latach 1968-91 – żołnierze sowieccy.
Dziś to atrakcyjny zabytek
W 1971 r. teren twierdzy uznano za miejski zespół zabytkowy, a obecnie część podziemnych korytarzy oraz kazamat udostępniona jest do zwiedzania i na cele turystyczne. Nasza przewodniczka najpierw zapoznała nas z pomieszczeniami naziemnymi. Później obejrzeliśmy krótki film o twierdzy, a następnie wręczyła nam blaszane latarki z zapalonymi świecami, i chętnym zaproponowała zejście do podziemi. Ceglane schody okazały się bardzo strome, nierówne, a ich korytarze tak niskie, że jako nieco wyżsi zwiedzający musieliśmy schodzić pochyleni. Poziome korytarze są nieco wyższe, ale spacer nimi w ciemnościach rozświetlanych nieco tylko na odległość 1-2 metrów płonącymi ogarkami, stanowił pewne przeżycie i atrakcję.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz