Wodynie
Drewniany kościółek w mazowieckiej wsi
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Cały czas się dziwię, jak wiele drewnianych kościołów zachowało się na szeroko pojętym Mazowszu. Może nie są bardzo stare, ale ponad dwie setki lat dla drewnianej budowli to też coś.
Jednym z takich właśnie kościołów jest ten stojący we wsi Wodynie, w powiecie siedleckim (tak, to już granica Podlasia). Parafia erygowana została w 1558 r. Pierwszy kościół ufundował w połowie XV w. właściciel wsi Stefan Wodyński. Świątynię spalili Szwedzi w czas potopu. Obecny kościół parafialny p.w. św. Piotra i Pawła wybudowano w roku 1776. Ufundowała go Aniela z Rzewuskich Załuska.
Piękny, bo prosty
Na teren przykościelny wchodzi się przez murowaną bramkę-dzwonnicę udanie wkomponowaną w kamienne ogrodzenie. Drewniany kościół konstrukcji zrębowej ma bardzo prostą bryłę, przykrytą równie prostym dwuspadowym gontowym dachem. Jedyną ekstrawagancją jest okazała ośmioboczna wieżyczka z sygnaturką przykryta blaszanym hełmem z latarnią. W elewacji frontowej wyróżnia się wnęka nad wejściem, w której znajduje się krucyfiks z XVI w. Wnętrze przykryte jest płaskim stropem. Ściany padły ofiarą kolejnych remontów. W latach 20. XX wieku je otynkowano, a w latach 70-80. obito boazerią. Wyposażenie barokowe, ambona i ołtarze z XVIII w.
Warto wiedzieć
Po dawnym dworze pozostały tylko ślady fundamentów. Pozostałości parku dworskiego rozpoznać łatwo na wzniesieniu w pobliżu kościoła. Zachowało się wiele starych drzew.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz