Szlak kolejowy przez masyw Bernina (Berninagruppe, Massiccio del Bernina) jest  w pełni widokowy. Tu szczególnie uwidacznia się ta cecha jazdy pociągiem, jaką jest jej niezależność od otaczającego krajobrazu.

Jak daleko sięgnąć może wzrok, widzisz na horyzoncie krajobraz, który przybliża się i który rejestrujesz jeszcze patrząc wstecz. Zachowujesz w pamięci ten odpływający krajobraz widziany pod różnym kątem, czasem wielokrotnie, gdy pociąg sunie slalomem po zboczach.

Siedzisz w wagonie wygodnie ? wiozą cię. Kolej bernińska budowana była z założenia nie tylko dla tranzytu towarowego, ale również turystycznego. Wykorzystywała niezwykłe i niezwyczajne walory mijanych rejonów: dolin Engandyna, Poschiavo i Valtellina. Poprowadzono ją wzdłuż masywu Bernina z najwyższymi w Gryzonii szczytami, z biegiem rzek i potoków, brzegiem jezior, z widokiem na wieczne śniegi i lodowe sąsiadujące z zielonym i słonecznym kolorytem południa. To bezsprzecznie przepiękna kolejowa trasa widokowa. Jej piękno podkreślają liczne zakrzywione długie galerie (jak tunel bez ściany) i wiadukty. Symbolem kolei Bernina jest oczywiście spiralny wiadukt w Brusio, na którym pociąg długo i dostojnie prezentuje światu urodę: swoją i wiaduktu.

Z St.Moritz, z wysokości 1774 m n.p.m. do Celeriny, położonej na 1716 m n.p.m., linia kolejowa nieco opada, aby aż do Alp Grüm tylko się wznosić. Przez Pontresinę, Surovas, po ostrym łuku i nachyleniu dochodzącym do 7 procent, osiąga stację Morteratsch ? to już 1896 m  n.p.m. ? z widokiem na lodowiec Morteratsch i Piz Bernina ? najwyższy szczyt masywu w Gryzonii (4049 m n.p.m.). Następne to Bernina Suot ? 2046 m n.p.m. (stacja zmieciona przez lawinę w 1915 r. ? nie odbudowana), Bernina Diavolezza ? 2082 m n.p.m. ze stacją kolei linowej, której górna stacja położona jest na wysokości 2973 m n.p.m., Bernina Lagalb (2099 m n.p.m.). Surowość masywnych gór potęguje się w zderzeniu z taflą Jeziora Białego, wzdłuż którego biegnie dalej linia kolejowa. Jezioro Białe zasilane jest z lodowca Cambrena i ma mleczny kolor (stąd nazwa) ? obok niego małe jeziorko o ciemnej wodzie nazwane jest Jeziorem Czarnym.

Przeczytaj także...

Tirano. Nostalgiczny urok autentyczności

Autorka: Halina Puławska

Spodobała mi się ta staroć, ten klimat autentyczności wąskich, zakręcających uliczek. Trochę bezładu, trochę ruin, trochę niziutkich przejść pod i między kamienicami, prowadzących na podwórka. Spodobała mi się omszałość starych tynków, być może pamiętająca pierwsze ich malowanie.

Gryzonia. Widokową koleją w górę i w dół

Autor: Cezary Rudziński

Dla pasażerów PKP już sam kontakt z nią stanowi szok. Szwajcarska punktualność, częstość kursów, skorelowane połączenia, czystość stacji, peronów, pociągów robią wrażenie. A równocześnie RB – Rhötische Bahn – obsługuje jedne z najtrudniejszych w świecie trasy.

Diavolezza. Gdzie skały, lodowce i piękna Diablica

Autorka: Anna Ochremiak

Kto nie pędzi w pośpiechu, a delektuje się górami, niech wysiądzie z pociągu jeszcze zanim wygramoli się on na przełęcz i przesiądzie się na kolejkę linową Diavolezza. To po to, by zobaczyć jeden z piękniejszych alpejskich pejzaży.

Poczytaj więcej o okolicy:

Bettmeralp. Potężny Aletsch wije się w dolinie

Jungfrau. Jak sto lat temu budowano kolej

Laax. Jak granitowe głazy, co spadły z gór

Hergiswil. Hornussen, tradycyjna gra Szwajcarów