Wolfenbüttel
Gdzie pruski mur i Jägermeister
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Wolfenbüttel, to ok. 50. tysięczne miasto położone na przedpolu górskiego masywu Harzu, w południowo-wschodniej części Dolnej Saksonii.
W jego pobliżu, połączone rzeką Oker, mającą swoje źródło w górach Harzu, leżą m.in. Brunszwik – miasto wojowniczego Henryka Lwa czy Goslar z działającą przez 1000 lat kopalnią rud metali – srebra, miedzi, cynku – w Rammelsbergu – dziś to obiekt muzealny.
Aby wyobrazić sobie jak urozmaicony krajobrazowo i przyrodniczo jest ten teren wystarczy wspomnieć, że na południowy wschód od Wolfenbüttel rozciąga się kraina Lasu Nadodrzańskiego (niem. Oderwald), na południe – w odległości ok. 50 km – góry Harzu, a na północ od miasta, największy w Europie Środkowej obszar wrzosowisk, torfowisk czyli Pustać Lüneburska (niem. Lüneburger Heide). Lüneburg pojawia się w historii miasta niejednokrotnie.
Książęca siedziba
Wolfenbüttel to sielankowe, spokojne miasteczko o renesansowym obliczu nadanym mu w XVI wieku po zniszczeniach spowodowanych religijną wojną szmalkadzką. Miasto zostało odbudowane w czasie panowania księcia Brunszwiku – Lüneburga, Juliusza. Historycznie Wolfenbüttel należało do Księstwa Brunszwiku. Od połowy XV wieku było stałą siedzibą książąt Brunszwik – Wolfenbüttel. Reprezentacyjny zamek, który wyrósł z zamku średniowiecznego, wielokrotnie przebudowywany zachował elementy stylu renesansowego i barokowego.
Przez trzy stulecia, do 1754 r., w którym zamek został opuszczony, gdy dwór książęcy przeniósł się do Brunszwiku, był znanym w północnych Niemczech ośrodkiem politycznym i kulturalnym. Warto wspomnieć, że w połowie XVI w. książę Henryk Juliusz założył w zamku teatr – w epoce wędrownych trup teatralnych był to pierwszy w Niemczech teatr stały. Opuszczony zamek przeznaczony został na cele użytkowe; od 1866 r. prowadzona jest w nim szkoła, założona pierwotnie jako szkoła dla dziewcząt, od 1969 r. jest koedukacyjnym gimnazjum. W reprezentacyjnych apartamentach zamkowych zaprojektowanych na początku XVIII wieku mieści się muzeum prezentujące przedmioty książęcej kultury.
Miasto pruskiego muru
Ujmująca szachulcowa fasada zamku i główny portal pochodzą z okresu przebudowy prowadzonej na przełomie wieków. Fasada (1714-16) wpisuje się w klimat zabudowy starego miasta Wolfenbüttel. To tutaj znajduje się najwięcej w Niemczech – ok. tysiąca – budynków zbudowanych w konstrukcji ryglowej muru pruskiego, którymi wypełnione są pierzeje ulic i placów. Widać, że wiele z nich przeszło remont. To jedna z tych cech miasta, z których Wolfenbüttel jest dumne.
Skarby książęcej biblioteki
Z czego jeszcze słynie Wolfenbüttel. Jego skarbem jest bez wątpienia książęca biblioteka – Herzog August Bibliothek. Bibliotekę założył w przeciągu kilku dekad XVI wieku książę Brunszwiku – Lüneburga, Juliusz (1528-89). Wydane przez niego w 1572 r. rozporządzenie „Liberey” uznaje się za akt założycielski biblioteki. W zbiorach biblioteki Juliusza znalazły się druki prawnicze, humanistyczne, teologiczne, które pochodziły z zakupu różnych prywatnych kolekcji, z klasztornych zbiorów, jak również ze spadku pozostawionego przez księżną Zofię Jagiellonkę, drugą żonę Henryka II, księcia Brunszwiku – Wolfenbüttel. Książę Juliusz był jej pasierbem. Część zbioru Zofii Jagiellonki pochodziła ze spadku po królu Zygmuncie Starym.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz