Otryt
Dawniej dziki, dziś pocięty drogami
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dawniej uważano pasmo Otryt w Bieszczadach za teren dziki i trudny. Przejście głównego grzbietu bez zabłądzenia traktowano jak wyczyn. Dziś, gdy zbudowano drogi leśne a na grzbiecie biegną szlaki turystyczne, Otryt stał się bardziej przyjazny turystom.
Masyw górski Otrytu o długości około 18 km znajduje się w Bieszczadach, na północ od rzeki San. Jest regularnym grzbietem wznoszącym się ku wschodowi a szerokie jego zbocza pocięte są strumieniami. Najwyższym szczytem jest Trohaniec (939 m n.p.m.). Poprowadzone dla potrzeb gospodarki leśnej utwardzone drogi oplatają cały grzbiet. Masyw zbudowany jest ze skał fliszowych. Flisz to zespół skał na który składają się zlepieńce, piaskowce, mułowce i iłowce.
W parku krajobrazowym
Przyroda Otrytu chroniona jest w Parku Krajobrazowym Doliny Sanu. Ta rzeka ogranicza Otryt od południa. Park utworzono w roku 1992 na terenie gmin Lutowiska, Czarna i Solina. Ma powierzchnię około 38 tys. ha i ciągnie się wzdłuż rzeki od dawnej wsi Sokolniki Górskie przy granicy z Ukrainą do Jeziora Solińskiego. Teren parku w 80 proc. pokrywają lasy, w połowie są to drzewa co najmniej stuletnie. Pasmo porośnięte jest lasami jodłowo-bukowymi i praktycznie pozbawione punktów widokowych. W górnej części Otrytu las mieszany składa się z buka zwyczajnego, klonu, jaworu, brzozy brodawkowatej, jodły pospolitej i modrzewia europejskiego.
Jako największe walory przyrodnicze Doliny Sanu wymienia się piętrowy układ większości naturalnych zbiorowisk roślinnych, bogactwo roślin i zwierząt, liczne rzadkie gatunki ptaków i ssaków, występowanie fauny puszczańskiej, w tym dużych ssaków.
I w rezerwatach przyrody
Na południowych stokach masywu utworzono dwa rezerwaty przyrody: Hulskie i Krywe.
* Rezerwat Hulskie im. Stefana Myczkowskiego powstał w roku 1983 i obejmuje obszar około 190 ha na wysokości od 468 do 846 m n.p.m. Ochronie podlegają tu fragmenty starodrzewu. Rosną tu buki często mające ponad 30 metrów wysokości i wiek szacowany na 200 lat. Są też jodły i jawory, jesiony oraz wiązy górskie. Florę, czyli roślinność, reprezentuje ok. 300 gatunków. Obszar rezerwatu jest domem dla puszczańskich drapieżników: niedźwiedzia brunatnego, wilka, żubra i rysia. Żyje tu bardzo rzadki i największy z polskich węży – wąż Eskulapa, dusiciel. Można spotkać także jelenie, sarny i dziki. W okolicach rezerwatu bytuje ok. 50 gatunków ptaków drapieżnych. Można dojrzeć orła przedniego, krogulca, jastrzębia, myszołowa zwyczajnego i inne. Najliczniejsze są małe ptaki śpiewające.
* Rezerwat Krywe powstał w roku 1991. Zajmuje powierzchnię około 512 ha łąk i pastwisk w dolinie Sanu, w pobliżu położonych po przeciwnej stronie rzeki dawnych wsi Krywe, Tworylne i Hulskie. Charakteryzuje się pięknym krajobrazem, na który składają się progi skalne na Sanie i strome stoki Otrytu. Florę tworzą tu łąki i pastwiska, stare sady. Wyróżnia się tu około 400 gatunków roślin w tym 26 chronionych. Faunę reprezentują drapieżniki i wiele gatunków płazów, gadów i ptaków. Z tych ostatnich – a rozpoznano tu około 80 gatunków – możemy tu spotkać trzmielojada, orlika, puchacza czy bociana czarnego. Ochronie podlegają także siedliska węża Eskulapa i inne gatunki polskich węży. Przez cały rok w rejonie rezerwatu żeruje stado żubrów, zimą dokarmiane przez leśników. W rezerwacie są ślady wędrówek jeleni, saren łosi i wilków. Można znaleźć tropy niedźwiedzia, rysia czy żbika. Bywają tu nietoperze. Krywe jest jednak rezerwatem ścisłym i wstęp do niego jest zabroniony ale można obserwować przyrodę wędrując przy samej jego granicy.
* * *
Na grzbiecie Otrytu znajduje się schronisko – Chata Socjologa. Tam wybraliśmy się na wycieczkę.
Poczytaj więcej o okolicy:
Komentarze: 2
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Turystycznie Otryt z całą pewnością należy do Bieszczadów. Ale geograficznie – niekoniecznie. Według starszych podziałów granica Bieszczadów była na Sanie. A leżący na północ od tej rzeki Otryt zaliczano do gór Sanocko-Turczańskich.
I to się zgadza co napisał bard .