Paryż
Pomnik pamięci ściętego króla
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Kaplica została poświęcona w 1826 roku, a już w 1830 roku, po Rewolucji Lipcowej, monarchia ponownie upadła. O kaplicy przestało się mówić, temat był niewygodny politycznie. W 1831 roku, Fontaine osobiście zdjął lilie wyrzeźbione w kaplicy ? był to czas tzw. polowania na lilie. Wcześniej, w 1814 i 1815 roku zdejmowano z budynków napoleońskie orły i znaki ? N ?. W czasie Komuny Paryskiej, 6 maja 1871 roku nakazano rozebranie kaplicy. Czas na to nie pozwolił, komunardzi przegrali, kaplica ocalała. Oskarżano ją jeszcze wielokrotnie, że jest symbolem klerykalizmu i byłego systemu (Ancien Régime), a nawet policzkiem wymierzonym Francji i jej republikańskim aspiracjom. W okresie III Republiki, parlament dwukrotnie rozważał zburzenie kaplicy, raz w 1882, drugi raz w 1888 roku. Odprawianie tutaj nabożeństw ustało w 1883 roku, po śmierci ostatniego kapłana, po którym nie wyznaczono następcy. Gniew ludu Paryża po raz ostatni zagroził kaplicy w lipcu 1914 roku, aż budowla została w końcu wciągnięta na listę zabytków Francji.
Kaplica uderza na zewnątrz dużą prostotą : dorycki skromny portyk, sześcian pokryty kopułą, dwie boczne kaplice zwieńczone półkopułami. W środku, cztery zenitalne otwory wprowadzają światło dzienne i oświetlają wnętrze, które zaskakuje kontrastem dolnej i górnej części. Na dole puste, surowe ściany, ozdobione niszami. W części górnej bogate płaskorzeźby. Przedstawiają one przeniesienie prochów do Saint Denis, oraz symbole religii katolickiej: Pasję Chrystusa (Agnus Dei), Eucharystię (O salutaris hostia), Trójcę Świętą (Hi tres unum sunt), Tablice Praw (Si vis ad vitam). Główną dekorację stanowią dwie grupy rzeźb w kaplicach bocznych: Ludwik XVI któremu anioł pokazuje drogę do nieba autorstwa François Joseph Bosio, oraz Maria Antonina podtrzymywana przez alegorię religii dłuta Jean-Pierre Cortot. Rzeźby podkreślają wiarę króla i królowej, nie wspominają o ich tragicznej i okrutnej śmierci. Król ubrany jest w płaszcz koronacyjny podbity futrem gronostajowym, na szyi ma łańcuch Zakonu Ducha Świętego, który miał w dniu koronacji. Maria Antonina, z długimi rozpuszczonymi włosami klęczy przed alegorią Religii, powierzając jej jakby całą swoją rozpacz. Na cokołach marmurowe czarne tablice i dwa teksty: testament króla oraz ostatni list Marii Antoniny, który napisała z więzienia Consiergerie (Dozorcownia) do Elżbiety, siostry Ludwika XVI.
Przy wejściu do kaplicy pochowano Charlotte Corday (morderczynię Marata) oraz księcia Orleańskiego, Philippe ? Egalité (Filipa Równość) który głosował za skazaniem króla na śmierć, ale i jego nie ominęła gilotyna. Na bocznych ścianach znajdują się reprodukcje obrazów: ostatni portret Marri Antoniny w więzieniu, który wykonał polski malarz Kucharski, oraz jedno z nabożeństw w Kaplicy w XIX wieku. W krypcie, do której prowadzą kręte schody, w półmroku, znajduje się surowy ołtarz z białego i czarnego marmuru, ustawiony w miejscu, gdzie znaleziono ciała króla i królowej. Na zewnątrz temat śmierci odnajdujemy w dekoracjach przedstawiających skrzydlate klepsydry, symbol ulatującego czasu. Towarzyszą im makowe główki ? kwiaty Morfeusza, symbol snu: śmiertelni po dotknięciu makówką zapadają w sen. Na skwerze, przed kaplicą, siedzi zawsze sporo ludzi, jedzą kanapki w czasie przerwy obiadowej, młodzież dyskutuje, flirtuje. Ilu z nich wie, w jakim miejscu się znajdują?
Warto wiedzieć
Chapelle Expiatoire mieści się przy 29 rue Pasquier, metro Saint-Augustin (linia 9) lub Saint Lazare albo Havre Caumartin (linia 3). Otwarta jest przez cały rok, trzy dni w tygodniu (czwartek, piątek i sobota). Wstęp płatny 5 euro, studenci 3,5 euro, młodzież do lat 18 ? bezpłatnie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz