Cieplice Śląskie-Zdrój
Długi Dom, najstarszy w uzdrowisku
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Długi Dom w Cieplicach Śląskich stoi nieco z boku od głównego deptaka. Mieści się w nim budynek administracyjny Uzdrowiska Cieplice-Zdrój. Mówią o tym stosowne tablice.
To najstarszy zachowany do dziś budynek świecki w Cieplicach i jeden najstarszych w uzdrowisku. Pierwsza budowla powstała na tym miejscu w 1537 roku i należał do zabudowań klasztornych gospodarujących wtedy w Cieplicach cystersów. Na jego miejscu i zapewne z wykorzystaniem jego murów wzniesiono w latach 1689-93 nowy budynek. Stanął on z inicjatywy krzeszowskiego opata, Bernarda Rosy według projektu znanego na Śląsku architekta Martina Urbana z Lubawki, klasztornego budowniczego krzeszowskich cystersów. Przeznaczono go na dom gościnny dla zjeżdżających do cieplickich zdrojów kuracjuszy.
Rodzinne muzeum
Długi Dom w 1810 roku odkupili ciepliccy Schaffgotschowie z przeznaczeniem na ich bogate zbiory biblioteczne (do początku lat 50-tych biblioteka Schaffgotschów liczyła ok. 80 tys. woluminów), broni, numizmatów, grafiki, a przede wszystkim kolekcje przyrodniczo-geologiczne. Muzeum zostało udostępnione publiczności w 1834 roku. Po wojnie wspaniałe kolekcje rozproszono. Bibliotekę i zbiory wywieziono do Wrocławia i do Warszawy, minerały do Wałbrzycha. Mocno uszczuplone zbiory do początków lat 60. ubiegłego wieku eksponowano nadal jako tzw. muzeum ptaków. W 1967 roku przeniesiono je do Pawilonu Norweskiego w Jeleniej Górze, gdzie stały się zaczątkiem muzeum przyrodniczego.
Eternit na zarządzie zdroju
Architektoniczny kształt budynku określa się jako wczesny barok, widać inspirację architekturą magnackich pałaców z tego czasu. W 1945 roku budynek wraz z całym majątkiem rodziny von Schaffgotsch przejęło państwo. W latach 1972-73 przeprowadzono remont kapitalny budynku; wtedy to pokrycie dachowe z łupka wymieniono na dachówkę z eternitu (leży do dziś), zaadaptowano wnętrza do celów biurowych.
Dodaj komentarz