Hanna
„Miejsce warte poznania”
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Sam ołtarz główny jest przykładem pięknej sztuki snycerskiej epoki baroku. Tabernakulum ozdobione jest wizerunkiem Chrystusa w koronie cierniowej i trzymającego krzyż, ale siedzącego na otwartym grobie. Krzyż oplata winna latorośl, co jest nawiązaniem do Eucharystii, Kościoła jak też tajemnicy Zbawienia. Malowidło na antepedium przedstawia św. Piotra. Obok ołtarza na ścianie prezbiterium zawieszone są w formie dwóch obrazów odmienne od dzisiejszego kanonu stacje drogi krzyżowej. Obecny jest też obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz Matki Bożej z Leśnej Podlaskiej patronki unitów, a także sukienka do obrazu maryjnego z ołtarza bocznego.
Barokowe drobiazgi
Barokowe wyposażenia świątyni pamięta czasy unickie. W bogato zdobionych ołtarzach bocznych przy tęczy po lewej widzimy Matkę Bożą Hańską, z której zdjęto srebrną sukienkę, zaś po prawej „Pokłon pasterzy”. Kolejne dwa ołtarze prezentują patronów świątyni: św. Dymitra (prawosławnego) po lewej oraz św. Piotra i św. Pawła (katolickich, ale w bogatych wschodnich szatach) po prawej. Kolejna para naprzeciwległych ołtarzy prezentuje chrzest Chrystusa, a naprzeciw św. Barbarę. Organy z ok. 1700 roku wpisują się w całość wystroju, chociaż pochodzą z innego kościoła w Huszczy.
We wnętrzu świątyni zauważymy też fragmenty wyposażenia prawosławnego jak chociażby pochodząca z ikonostasu rosyjska ikona Ostatniej Wieczerzy wpisana w kształt krzyża. Mnogość artefaktów, które są echem trudnych relacji między tymi dwoma kościołami, nie stanowią jednak jedynego wypełnienia historii dawnej cerkwi.
Bogata polichromia
Całości wystroju dopełnia starsza i młodsza polichromia ścian oraz sufitu malowana bezpośrednio na deskach. Wpisuje się ona w pewien zamierzony plan tej wiejskiej świątyni. Jednonawowe wnętrze oprócz wyodrębnionego łukiem tęczowym prezbiterium, ma jeszcze od strony północnej jedną boczną kaplicą. Ma ona spełniać funkcję Grobu Pańskiego. Odnosi się do tego zarówno obraz Ukrzyżowanego, jak też malowany motyw zasłony unoszonej przez anioły oraz górujące pod sufitem Prawdziwe Oblicze Chrystusa, odbite na chuście. W nadprożu wejścia do kaplicy bogata ikonografia wysławia Zbawiciela. Aniołki zdradzające swoim wyglądem rękę prowincjonalnego artysty trzymają pisma w języku staro-cerkiewno-słowiańskim.
Naprzeciwko kaplicy mamy iluzjonistycznie namalowany na ścianie ołtarz, a w nim naklejony obraz olejny Matki Bożej Bolesnej. Takie zestawienie przenosi nas do układu przestrzennego samej Bazyliki Grobu w Jerozolimie. Scena ofiary Abrahama z Izaaka, namalowana w kwaterze stropu nad początkiem nawy, wprowadza nas do tajemnicy Zbawienia, odnosi do góry Moria czyli Wzgórza Świątynnego jak też jest dopełnieniem ikonografii obecnej na Golgocie. Można powiedzieć, że tutaj w tej poleskiej wiosce mamy nadbużańską Jerozolimę.
Tajemnicze kamienie
W świątyni specjalną rolę odgrywają też kamienie. W prezbiterium pod ołtarzem głównym, przez przeszkloną podłogę można zobaczyć unicki kamień fundacyjny z 1739 roku, a obok niego późniejszy kamień prawosławny. Są one świadkami trudnych relacji obu kościołów na tej ziemi. Inny kamień, uznawany za o wiele starszy, zauważymy w kaplicy – Grobie Pańskim. Został on specjalnie przez proboszcza wyeksponowany w tym miejscu. Ma na sobie wyryte tajemnicze znaki, które nawiązują do symboliki wypraw krzyżowych, a konkretnie do Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa czyli do Templariuszy.
Kamień ten został wydobyty z podwalin kościoła podczas prac remontowych. Ciekawym zbiegiem okoliczności, przebywający wówczas w Hannie archeolog z Chełma zauważył na nim wyryty krzyż umieszczony na łuku, pod którym widnieje kolejny równoramienny krzyż. Taki układ krzyży nasuwa skojarzenie z mieczem, którym walczono w imię Chrystusa i w którego rękojeści umieszczano relikwie. Kształt ten wspomniany archeolog uznał za krzyż templariuszy, kamień stanowiłby upamiętnienie zakonnika, zapewne jego nagrobek.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz