Kijów
Mogiła Askolda i siostra Oresta
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Na naddnieprzańskim wzgórzu prawego, wysokiego brzegu rzeki, znajduje się jedno z tutejszych niezwykłych miejsc – Mogiła Askolda.
Chyba najstarsze, które można dokładnie datować, w liczącej już ponad 15 wieków stolicy Ukrainy.
Zabójstwo dwu braci
To tu w roku 882 na rozkaz księcia Olega Mądrego, następcy historycznego wodza Waregów i założyciela państwa ruskiego – Rusi Nowogrodzkiej, zabito władających od 864 r. Kijowem braci Askolda i Dira. Według starych kronik, płynąc ze swoją drużyną Dnieprem trafili oni do tego miasta, stolicy wschodnich Polan, uzależnionego wówczas od tureckich koczowników Chazarów i przejęli nad nim kontrolę. Według najważniejszego staroruskiego latopisu, „Powiesti wremiennych liet” (Opowieści lat minionych), a także opisów bizantyjskich, zorganizowali oni – według pierwszego w roku 866, a drugich, bardziej wiarygodnych, w 860 r. wielką, ale nieudaną wyprawę 200 łodzi na Carogród – Konstantynopol.
Askold miał zostać pochowany według legendy na wzgórzu w naddnieprzańskim uroczysku, nazwanym później uhorskim (węgierskim). Jego brat Dir w innym miejscu. Na bardzo ciekawe szczegóły nie ma tu miejsca. W X wieku kijowska księżna Olga (ur. ok.923-27, zm. w 960 r.), późniejsza święta „równa apostołom”, chrześcijanka od roku 957, żona ks. Igora Rurykowicza i matka jego następcy Światosława oraz babka „chrzciciela” Rusi w 988 roku św. Włodzimierza I Wielkiego, zbudowała na tym miejscu drewnianą cerkiew p.w. św. Mikołaja, gdyż takie imię otrzymał w Konstantynopolu Askold. I w niej została pochowana.
Świątynia, klasztory, opera
Z faktów historycznych wiadomo, że cerkiew tę zniszczył w 971 r. jej syn Światosław, który nie pozwolił się ochrzcić, wierny wierzeniom i bogom pogańskim. Odnowił ją Włodzimierz Wielki w 990 r., a w 1036 r. powstał przy niej żeński monaster – Pustelnia Mikołajowska. W 1113 r. ks. Mścisław – syn Włodzimierza Monomacha, przekształcił go w klasztor męski św. Mikołaja na Słupie, co potwierdziły badania historyków w XIX w. W latach 1690-98 przeniesiono go do cerkwi ufundowanej przez hetmana Iwana Mazepę. Na utrwalenie legendy Askoldowej Mogiły niewątpliwy wpływ miała powieść Michajły Zahoskina i opera Ołeksija Werstowskiego, obie pod tym samym tytułem.
Pod koniec XVIII w. powstał tu również cmentarz, na miejscu w którym od 1715 r. grzebano mnichów. W 1810 r. wzniesiono nową cerkiew murowaną. W 1919 r. bolszewicy zamknęli ten cmentarz, a na początku lat 30. rozpoczęli systematyczne niszczenie go, gdyż chowano na nim również obrońców kraju i miasta przed bolszewikami, m.in. poległych w bitwie pod Krutami 30 stycznia 1918 r. petlurowskich kozaków. Większość nagrobków zniszczono, część z grobów ludzi zasłużonych przeniesiono na inne cmentarze. Powstał park Askoldowa Mogiła, w którym w 1936 r. cerkiew przerobiono na parkową restaurację i pawilon.
Dodaj komentarz